Morta , ae, f., eine der Parzen, Liv. Andr. u. Caesell. b. Gell. 3, 16. § 11.
Mörtel , arenatum. – mit M. bewerfen, arenatum inducere alci rei. – Mörtelkelle , trulla.
... is, n., Sterbliches, Vergängliches, quicquid mortale creamus, Ov.: mortale immortali propinquare non potest, Lact. – 2) übtr., ... ... v. einem Redner, Quint.: Ggstz., amicitiae immortales, mortales inimicitiae esse debent, Liv. 40, 46, 12: neque ...
mortifer , fera, ferum u. mortiferus , a, um (mors ... ... Augustin.: mali serpentes et alia animalia, quibus mortifera vis inest, Sen.: mortiferum est m. Infin., quem mortiferum est non exorasse, Sen. contr ... ... pl. subst., mortifera loqui, halsbrechende Dinge, Plin.: multa mortifera (tödliche Stoffe) ...
morturio , īre (mors), ein Verlangen nach dem Tode haben, gern sterben wollen, Cic. fr. bei Augustin. regul. 516, 17 K. (Cic. fragm. K. 22. p. 413 M.).
mortārium , iī, n., I) der Mörser, ... ... 177. – meton. = der Mörtel, Vitr. 5, 12, 2 u. 7, 1, ... ... um die Bäume, Pallad. 4, 8, 1. – C) mortāria, iōrum, n., ...
mortuālia , ium, n. (mortuus), I) die Totenlieder der Leichenweiber (praeficarum), Plaut. asin. 808. Cato. inc. libr. fr. 19. – II) Leichenkleider, Trauerkleider, Naev. tr. 46.
mortuōsus , a, um (mortuus), I) totenleichenähnlich, vultus, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 3, 38. – II) tödlich, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 10, 72.
mortiferē , Adv. (mortifer), tödlich, aegrotare, Plin. ep. 3, 16, 3: vulnerare, Marc. dig. 9, 2, 36. § 1 u.a.
mortigena , ae, m. (mors u. geno = gigno), der Todgeber, de Rossi Inscr. christ. II, 53, 3, 11.
mortifico , āvī, ātum, āre (mortificus), töten (Ggstz. vivifico), Eccl.
... e (in u. mortalis), unsterblich (Ggstz. mortalis), I) eig.: ... ... ein Unsterblicher, ex immortali procreati, Cic.: Plur., immortālēs, ium, m., ... ... außerordentlichen, Planc. in Cic. ep.: amicitiae immortales, inimicitiae mortales esse debent, Liv.: opera edere ...
mortālitās , ātis, f. (mortalis), die Sterblichkeit, I) ... ... die menschliche Natur, Menschennatur in ihren mannigfaltigen Beziehungen (Ggstz. immortalitas), bald a) = die sterbliche Natur, die ... ... , Suet., Quint. u.a.: mortalitatem explere, das Zeitliche segnen, Tac.: m. mariti ...
morticīnus , a, um (mors), gestorben, abgestorben, ... ... Plaut. – subst., morticīnum, ī, n., der Leichnam, das ... ... Vulg. Levit. 17, 15 u.a.: dass. Plur. morticīna, Vulg. Levit. 11, 11 u.a. – II ...
ēmortuālis , e (emortuus), zum Dahinsterben gehörig, certumst mi hunc emortualem facere ex natali die, einen Sterbetag machen aus dem Geburtstage, Plaut. Pseud. 1237.
mortificus , a, um (mors u. facio), tödlich, vulnus, Val. Max. 5, 6, 1: cibus, Tert. adv. Marc. 4, 5.
mortuārius , a, um (mors), den Tod betreffend, agones, Suet. fr. 193. p. 342, 3 Reiff.
mortāliter , Adv. (mortalis), sterblich, Augustin. enchir. 64.
mortāriolum , ī, n. (Demin. v. mortarium), der kleine Mörser, Hieron. epist. 52, 10 u. 64, 9. Vulg. numer. 4, 7 u. 7, 14.
sēmi-mortuus , a, um (semi u. morior), halbtot, membra, Catull. 50, 15: anus, Apul. met. 6, 26.
Buchempfehlung
Libretto zu der Oper von Anton Schweitzer, die 1773 in Weimar uraufgeführt wurde.
38 Seiten, 3.80 Euro