pūblico , āvī, ātum, āre (publicus), I) zum Staatseigentume ... ... Liv. epit.: privata, Cic.: pecuniam, Liv.: pecuniam regiam, Liv. epit.: Ptolemaeum, das Vermögen des Pt., Cic.: ebenso libertinos, Suet. – ...
cāsus , ūs, m. (cado), das Fallen, ... ... , Cic. fr. – bald allein, zB. ego eo die casu apud Ptolemaeum cenavi, Cic.: ibi casu rex erat Ptolemaeus, Caes.: casu accĭdit, ut ...
tēstor , ātus sum, ārī (1. testis), I) etw. ... ... vos, iudices, testor, Cic.: ea, quae accĭdēre, testatum antea Cretenses et regem Ptolemaeum, Sall. hist. fr.: Passiv, qui se sierit testarier (= testari), ...
dē-curro , currī u. (selten) cucurrī, cursum, ere ... ... 1 (4), 28: ad Alexandri exercitum, Iustin. 14, 2, 6: ad Ptolemaeum hostem, Iustin. 27, 3, 9: ad regem Macedoniae Demetrium, Iustin. ...
cō-gnōsco , gnōvī, gnitum, ere (co und gnōsco = ... ... . γ), cognito, nachdem man erfahren, in Erfahrung gebracht, cognito vivere Ptolemaeum, Liv.: cognito mandatum sibi auxilium, Aurel. Vict.: ex agrestibus cognito hostium ...
sub-moveo (summoveo), mōvī, mōtum, ēre, wegschaffen, entfernen ... ... . aufzugeben bewegen oder nötigen, a bello Antiochum et Ptolemaeum reges, Liv.: alqm a spe imperii, quam conceperat, die H. benehmen ...
Ptolemaeus (Ptolomaeus), ī, m. (Πτολε ... ... 1 M.: Pharos, Prop. 2, 1, 30 H. – subst., Ptolemaeum, ī, n. (Πτολεμαιον ...