Caesennius , a, Name einer tarquinischen u. dann röm. Familie, aus der bes. bekannt: Caes. Lento, ein Anhänger Cäsars, Cic. Phil. 12, 23. – Caes. Paetus, unter Nero, Tac. ann. 15, 6 sqq.
Wanderer , viator. – peregrinator (sofern er sich in fremden Ländern aufhält). – hospes (als Fremdling, z.B. hospes, resiste et sophian Dossenni lege!).
Caesōnius , a, ein röm. Familienname, unter dem bekannt: ... ... Tac. ann. 14, 29 (das. Ruperti über die oft verwechselten Namen Caesennius [s. d.] u. Caesonius). – u. bes. Milonia ...
μύδρος , ὁ , die glühende Eisenniasse; ἐπιχαλκεύειν μύδρους , Aesch. frg . 421; ἦμεν δ' ἑτοῖμοι καὶ μύδρους αἴρειν χεροῖν , Soph. Ant . 264, was als eine Art Gottesurtheil angesehen wurde; σιδήρεος , Her . 1, 165; ...
sōlitūdo , inis, f. (solus), I) die Einsamkeit, Einöde, Menschenleere (Ggstz. celebritas, frequentia, frequentia et obambulatio hominum ... ... erat, so plötzlich war sie verlassen, Tac.: Albutius iste, qui iam diu Caesenniae viduitate ac solitudine aleretur, Cic.
conductio , ōnis, f. (conduco), I) das Zusammenziehen, ... ... Miet-, Pachtkontrakt (Ggstz. locatio), qui colonus habuit conductum de Caesennia fundum, cum idem ex eadem conductione fuerit in fundo, dubium est, quin ...
sollicitūdo , inis, f. (sollicitus), I) die physische ... ... Cic.: quantā me curā et sollicitudine afficit gnatus, Ter.: magnā me sollicitudine affecit Passenni Pauli valetudo, Plin. ep.: ex te duplex nos afficit sollicitudo, quod et ...