vāticino , s. vāticinor /.
vāticinor , ātus sum, ārī, (v. vates) ... ... Zustande sein, sed ego fortasse vaticinor, Cic. ep. 2, 16, 6: eos vaticinari atque insanire dicebat, Cic. Sest. 23. – / Spät. aktive Nbf. vaticino, wov. Infin. vaticinare, Claud. ...
vertīcinor , s. vertīginor.
vertīginor (vertīcinor) = σκοτοῦμαι, στροφοῦμαι, ich habe Schwindel, Dosith. 61, 9 u. Gloss. II, 434, 6 u. II, 439, 11.
vāticinātio , ōnis, f. (vaticinor), die Prophezeiung, Weissagung, virginis honestae vat., Suet.: veridica Pythicae vaticinationis fides, Val. Max.: earum litterarum vaticinationem falsam esse cupio, Cic. – Plur., sortes et vaticinationes, Caes.: Sibyllinae vaticinationes, Cic.: ...
vāticinātor , ōris, m. (vaticinor), der Prophet, Weissager, Ov. ex Pont. 1, 1, 42. Prud. ham. 343. Paul. sent. 5, 21. § 1 u. 3.
immolātīcius , a, um (immolo), geopfert, caro, Augustin ... ... , 4. – subst., immolātīcium, iī, n., Opferfleisch, nos morticino et immolaticio non vescimur, Augustin. c. Faust. 13, 31 in.
recht , I) nicht link: dexter (Ggstz. sinister). ... ... ). – satis (hinlänglich, z.B. priusPlacentiam pervenere, quam satis sciretHannibal ab Ticino profectos: und haud satis fidere alci). – ein r. großer Schmerz ...
2. furor , ōris, m. (furo), die Raserei ... ... Cic.: cuius furor consederit, Cic.: ut primum furor cessit, Verg.: Plur., vaticinos concepit mente furores, Ov. met. 2, 640. – c) die ...
con-cipio , cēpī, ceptum, ere (con u. capio), ... ... iram intimo animo et corde, Cic.: animo ingentes iras, Ov.: c. mente vaticinos furores (Begeisterung), Ov.: pectore robur, Kraft im Busen fühlen, ...
conquīro , quīsīvī, quīsītum, ere (con u. quaero), ... ... Cic.: urorum cornua studiose, Caes.: litteras (Dokumente, schriftliche Beweise), Cic.: vaticinos libros conquirere comburereque, Liv.: c. impedimenta, Tac., sacra (abhanden gekommene), ...