incubito , āvī, ātum, āre (Intens. von incubo, āre), I) ... ... brüten, Colum. 8, 14, 9. – II) obszön, iam incubitatus es, bist schon mitgenommen, Plaut. Pers. 284.
ad-iūbilo , āre, zujubeln, Inscr. in Nov. Collect. tom. 5. p. 144 ed. Mai (wo falsch adiŭbilat gemessen ist).
an-nūbilo (ad-nūbilo), āre, Wolken herbei-, herantreiben, sic obvia... velis annubilat aura secundis, Stat. silv. 5, 1, 149.
in-dubito , āre, an etw. zweifeln, m. Dat., suis viribus, Verg. Aen. 8, 404: tuis moribus, Stat. silv. 3, 5, 110.
īnsubidē , Adv. (insubidus), ungeschickt, einfältig, Gell. 1, 2, 4: non ins., Macr. sat. 7, 14, 3.
im-bubino , āre (in u. bubino), mit dem Monatlichen besudeln, Lucil. 1186 (b. Paul. ex Fest. 32, 1).
in-nūbilo , āre, umwölken, trüben, übtr., Solin. 53, 24 u. Augustin. epist. 69, 1.
cubitūra , ae, f. (cubo), das Liegen, Plaut. Cist. 379 (vgl. Non. 198, 25).
in-dubius , a, um, unzweifelhaft, exempla, Quint. 5, 13, 24: innocentia, Tac. ann. 14, 45.
dubiōsus , a, um (dubius), zweifelhaft, Gell. 3, 3, 3; 5, 10, 15.
accubito , āre = accubo (w.s.), Sedul. in carm. pasch. praef. 2.
Hanūbius , s. Anūbis /.
Jubiläum , s. Jubelfest no. II.
cubiclum , s. cubiculum /.
cuccubio , s. cucubio.
... edere (essen) in cubiculo, Sen.: egredi ex cubiculo, Cic., od. bl. cubiculo, Tac.: excedere cubiculo, Val. Max.: exire ... ... cubiculo meo sedi, Plin. ep.: vaporarium subiectum est cubiculis, Cic.: cubiculum est subductum omnibus ventis, Plin. ep ...
... a) im allg.: res habet dubitationem, Cic.: sine ulla dubitatione, ohne alle Ungewißheit = ... ... .: m. obj. Genet., dubitatio adventus legionum, Caes.: dubitatio iuris, Cic.: m. de ... ... Konj., hic locus nihil habet dubitationis, quin etc., Cic.: nulla dubitatio est od. fuit, ...
concubīna , ae, f. (concubinus), die Zuhälterin, Konkubine, die mit einem Unverheirateten als Frau lebte, was sie gesetzmäßig nicht sein konnte, zB. eine Freigelassene (dagegen paelex, das Kebsweib, das ehebrecherischen Umgang mit einem Verheirateten hat ...
concubius , a, um (concumbo), zum Schlafen gehörig ... ... 27: in der Verb. concubiā nocte = »zur Zeit des ersten tiefen Schlafes«, kurz vor ... ... 7, 7. Tac. hist. 3,69: umgek. nocte concubiā, Val. Max. 1, 5, 4 u. 2, ...
iūbilaeus (iūbelaeus) annus (vom hebr. לבוי), das Jubeljahr, Erlaßjahr ... ... 2, 677 (wo die erste Silbe fälschlich kurz gebraucht ist). – subst., iūbilaeum, ī, n., die Jubelzeit, Vulg. Levit. 25, ...