Xenophanēs , is, m. (Ξενοφάνης), ein berühmter griech. Philosoph aus Kolophon, Stifter der eleatischen Schule, Cic. Acad. 2, 118 u.a. Lact. 3, 23, 11 (u. dazu Bünem.). ...
Lāmachos u. - us , ī, m. (Λάμαχος), Sohn des Xenophanes, tüchtiger Feldherr der Athener im peloponnesischen Kriege, Nep. Alc. 3, 1. Iustin. 4, 4, 3.
... . i. Verächter des Homer; so heißt Xenophanes dem Tim. Phlias . bei Sext. Emp. pyrrh . 1, ... ... mss . haben ὁμηραπάτης ἐπικόπτης , der spottende Homerverfälscher oder Homerverdreher, weil Xenophanes homerische Parodien schrieb. Andere nahmen ein subst . ὁμηραπάτη an, ...
ἐπ-οικτείρω , bemitleiden, ... ... sp. D ., wie Arat . 412; Ep. ad . 513 ( Xenophanes VII, 120); auch in später Prosa.
ille , illa, illud, Genet. illīus, Dat. illī ... ... carm. 4, 9, 51; sat. 2, 3, 204. – Parmenides, Xenophanes minus bonis quamquam versibus, sed tamen illis versibus (aber doch in Versen) ...
1. lūna , ae, f. (aus *lucna zu ... ... solis orbem subiecisset, Cic.: ne luna occĭdat, Trag. inc. fr.: habitari ait Xenophanes in luna, der M. sei bewohnt, Cic. – ...
-δέ , untrennbares enclitisches Suffixum. Es bezeichnet 1) ... ... P. L. G. ed . 2 fragm . 4 p. 317) Xenophanes bei Athen . 11, 462 c (Bergk P. L. G ...