inopīnātē , Adv. (inopinatus), unvermutet, Chalcid. Tim. 145. Augustin. conf. 8, 6, 14 u. Cassiod. hist. eccl. trip. 3, 4. – / Sen. ad Helv. 5, 3 jetzt inopinantis.
secespita , ae, f. (v. seco), das Opfermesser, Suet. Tib. 25, 3. Antist. Labeo bei Fest. 348 (a), 4 u. 16; vgl. Paul. ex Fest. 349, 1. Serv. Verg. ...
in-opīnāns , antis, nicht (nichts) vermutend, wider Vermuten, unvermutet, alqm inopinantem aggredi, Caes., od. opprimere, Caes., occupare, Sen.: alqm inopinantem interimere, Suet.: inopinante Curione, Caes.
caerulāns , antis (v. caerulus), dunkelfarbig, himmelblau, Musa caerulanti peplo circumlita (coni. circumdata), d.i. die Sternkunde, Fulg. mitol. 1. praef. p. 14, 11 H.
altiboāns , antis (alte u. boo), laut schreiend, Placid. gloss. (V) 7, 18 (= 46, 15). – Nbf. altiboēns, s. Löwe Gloss. nom. 127, p. 11.
schnalzen , mit den Fingern, digitis crepare od. concrepare. – Schnalzen , das, mit den Fingern, digitorum crepitus (im allg.); signum digiti crepantis (als Zeichen für die Sklaven).
Eurydamās , mantis, m. (ευρυδάμας), der Weitherrschende, ein Beiname Hektors, Ov. Ibis 329.
in-animāns , antis, unbelebt, unbeseelt, stellae animantes et inanimantes, Firm. math. 1, 2, 11. – / Sen. ep. 58, 10 jetzt inanima.
incessāns , antis (in u. cesso), unablässig, plagae, Gregor. epist. 4, 31: virtus, Cassiod. complex. act. apost. 11.
mūtuitāns , antis (mutuo od. mutuor), borgen wollend von jmd., Plaut. merc. 48 G.
2. concrētus , ūs, m. (concresco), die Verdichtung, albicantis suci, Plin. 12, 70.
regammāns , antis (re u. gamma), von Gestalt eines Doppelgammas, Gromat. vet. 24, 27 u.a.
ūnanimāns , antis (unus u. animo) = unanimus, Plaut. truc. 435. Amm. 21, 5, 9 u.a.
thyrsicus , a, um (thyrsus), bacchantisch, pokulierend, conviva, Ven. Fort. prol. p. 63 Migne.
Konsonant , littera consonans; u. bl. consonans. – zum K. werden, vim consonantis capere (v. Vokali).
gracilāns , antis u. gracilēns , entis = gracilis, Laev. fr. 22 M. (b. Non. 116, 8).
bacchātim , Adv. (bacchor), in bacchantischer Wut, alqm discerpere, Apul. met. 1, 13.
negōtiāns , antis, m., s. negōtior.
Agrigentum , ī, n. (bei den Griechen Ἀκράγας, dah. auch lat. Acragās , antis, Akk. anta, m., s. Mela 2, 7, 16 (2. § 118). Plin. 3, 89. Verg. Aen. 3, 703 ...
in-tolerāns , antis, I) aktiv = nicht leicht-, nicht gern jmd. ... ... m. Genet., vir aequalium intolerans, Tac.: intolerantior secundarum rerum, Liv.: corpora intolerantissima laboris, Liv. – II) passiv = unerträglich, curae, ...
Buchempfehlung
Zwei satirische Erzählungen über menschliche Schwächen.
76 Seiten, 5.80 Euro