baptisma , atis, n. (βάπτισμα), I) das Untertauchen, Abwaschen, Prud. psych. 103 u.a. – II) die christliche Taufe, spät. ICt. u. Eccl.
baptista , ae, m. (βαπτιστής), der Täufer, von Johannes, Eccl.
baptismus , ī, m. (βαπτισμός), die christliche Taufe, Eccl.: baptismum percipere, Augustin. in psalm. 80, 2. – Nbf. baptismum , ī, n., Eccl. (s. Rönsch Itala p. 270 ...
saucaptis , idis, f., ein erdichtetes Gewürz, Plaut. Pseud. 832 Goetz.
sancaptis , idis, f., s. saucaptis.
rebaptisma , atis, n. (rebaptizo), die Wiedertaufe, Eccl.
baptistērium , ī, n. (βαπτιστήρ ... ... . – II) die Taufkapelle, Sidon. ep. 4, 15: baptisterium construere, Greg. ep. 2, 12.
βαπτιστήριον , τό , die Badstube, Plin. Ep . 2, 17; Taufzelle, K. S .
Wiedertaufe , anabaptismus (ἀναβαπτισμός, Eccl.). – rebaptizatio (Eccl.). – repetitio baptismi (Eccl.). – wiedertaufen , rebaptizare (Eccl.); baptismum od. baptisma iterare (Eccl.); baptisma repetere (Eccl.).
Taufname , praenomen. – Taufpate , sponsor (Eccl.). – Taufstein , der, baptisterium (Eccl.). – Taufwasser , aqua baptismi od. baptismatis (Eccl.). – Taufzeuge , sponsor (Eccl.).
Scaptia , ae, f., eine frühzeitig untergegangene ... ... 3, 68. – Dav.: A) Scaptius , a, um, skaptisch, tribus, Liv. 8, 17, 11. – B) Scaptiēnsēs , ium, m., die Leute aus der skaptischen Tribus, Suet. Aug. 40, 2.
... , Caes.: qui locus est ad exsulandum aptissimus, Cic.: Epicurus, homo non aptissimus ad iocandum, Cic.: genus ad omnia imitanda et efficienda, quae ab quoque traduntur, aptissimum, Caes. – m. in u. Akk., in quod ... ... mihi videor audisse, Cic.: verbis uti usitatissimis et quam maxime aptis, Cic.: ita opere ipso coniungi haud ...
aptē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... Cic.: pileum capiti apte reponere, Liv.: übtr., a) rhetor., aptissime inter se cohaerere (v. Worten), Cic.: m. cum u ...
capāx , ācis, Adi. m. Compar. u. Superl. ... ... , mundus, Lucr.: portus, Plin.: urbs, Ov.: urna, Hor.: duo baptisteria abunde capacia, Plin. ep.: spatiosa et capax domus, Plin. ep.: quod ...
Taufe , baptisma, ătis, n . (βάπτισμα, Eccl.). – die T. verrichten, baptizare (Eccl.): einem die T. geben, alci baptisma dare.
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro