arduē , Adv. (arduus), höchst lästig, quod ardue quaesivit, Greg. ep. 7, 26. ind. 2: indubitata ad deum fides ardue reperitur, Hier. adv. Lucif. 15: quod mihi ardue potuissem optare, Cassiod. var. 8, 11, 3. ...
ārdus , a, um, s. āridus /.
... u. Akk., in ascensum ardui colles, Sen.: clivus arduus in valles, Ov. – subst., ... ... nur m. Praepos.), per arduum ducuntur, Liv.: im Plur., ardua et rectae prope rupes ... ... invia in arcem ducere, Liv.: per ardua niti, Curt.: in ardua evadere, Liv.: an plana ex ...
tardus , a, um (viell. verwandt mit traho), ... ... Schwachkopf, der Tropf, tardus es, Ter.: hebetes illi et supra modum tardi, Plin. ep.: nimis indociles quidam tardique sunt, Cic.: tardus in cogitando, Cic.: si quis forte ...
nardus , ī, f. u. nardum , ī, n. ( ... ... bes. indische Narde, nardus Indica od. spica nardi, aus deren Blüte das kostbare Nardenöl ... ... (Warmbäder) de nardo exhibere, Lampr. Heliog. 24, 1: nardum sibi infundere, Auct. b. ...
1. bardus , a, um ( von βραδύς, s ... ... bardus barbarus, Caecil. com. fr.: Zopyrus stupidum esse Socratem dixit et bardum, Cic.: esse acuminis obtunsioris et bardi, Arnob. 2, 19. ... ... 6, 1. – / Vgl. Gloss. ›bardus, ἀναίσθητος, βραδύς, ἄφρων, ἀφυής‹.
pardus , ī, m. (πάρδος), der männliche Pardel od. Panther (das Weibchen parda od. panthera od. pardalis), Plin. 8, 63 u.a. Iuven. 11, 123. Iul ...
2. bardus , ī, m. (ein gall. Wort, s. Paul. ex Fest. 34, 11), ein Dichter und Sänger der Gallier, der Barde, Lucan. 1, 449. Amm. 15, 9, 8.
lārdum , ī, n., s. lāridum.
Sardus , a, um, s. 2. Sardī.
carduus , ī, m., die Distel, ... ... , m., Charis. 75, 2: synkop. Nomin. Plur. cardus, Edict. Diocl. 6, 1: synkop. Akk. Plur. cardus, Capit. Pertin. 12, 2 P. (Jordan ...
Arduenna , ae, f. (silva), ein Gebirgszug in Gallia Belgica, j. die Ardennen, Caes. b. G. 5, 3, 4. Tac. ann. 3, 42.
arduitās , ātis, f. (arduus), die Steilheit, montium, Varr. r. r. 2, 10, 3.
carduēlis , is, f. (carduus), der Distelfink, Stieglitz, Plin. 10, ... ... , 74. – Nbf. cardēlis (v. cardus, s. carduus), Petr. 46, 4 B. Vgl. Heräus, Die Sprache des ...
leopardus , ī, m. (λεοπάρδαλος), der Leopard, leopardi Libyci, Vopisc. Prob. 19, 7: leopardi exarmati, Lampr. Heliog. 21, 1 u. 25, 1: leopardi rictant, ...
per-arduus , a, um, sehr schwierig, opus consideratā difficultate perarduum, Cassiod. inst. div. litt. 27 extr.: mihi autem hoc perarduum est demonstrare, Cic. Verr. 3, 166.
carduētum , ī, n. (carduus), eine Artischockenpflanzung, Pallad. 4, 9, 4.
hardulātio , s. arundinātio.
pseudonardus , ī, f. (ψευδόναρδος), die unechte Narde, Plin. 12, 43.
βαρδύτερος , compar . zu βραδύς , Theocr . 29, 30.
Buchempfehlung
1843 gelingt Fanny Lewald mit einem der ersten Frauenromane in deutscher Sprache der literarische Durchbruch. Die autobiografisch inspirierte Titelfigur Jenny Meier entscheidet sich im Spannungsfeld zwischen Liebe und religiöser Orthodoxie zunächst gegen die Liebe, um später tragisch eines besseren belehrt zu werden.
220 Seiten, 11.80 Euro