exiguus , a, um (exigo), knapp, I) ... ... geringfügig, dürftig, spärlich, toga, Hor.: vestes, Spart.: dapes, Ov.: materia, Phaedr.: fructus, Cic.: laus, Cic. – Compar., nummi exiguiores, Ulp ...
dē-cerpo , cerpsī, cerptum, ere (de u. carpo), ... ... leguntur, quaedam quae possis decerpere, enthalten manche Ausbeute, Quint.: ex hac (materia) aliquid in usum principii, Quint. – β) pflücken = ...
ex-struo (extruo), strūxī, strūctum, ere, schicht- od. ... ... – 2) insbes.: a) hoch aufschichten = aufhäufen, materiam, Caes.: stramenta in acervum, Col.: solas divitias, Petron.: divitias in altum ...
sēcūrus , a, um (1. se u. cura), ohne Sorge, sorg-, harmlos, I) eig., ... ... tamen securior, weniger anstößig, Tac.: tempus, locus, Liv.: lectio, Quint.: materia, Tac.: iram sibi esse securam, Plaut.
fabrica , ae, f. (faber), I) (sc. ars, ... ... ferri, Cic.: f. membrorum, Gliederbau, Cic.: divina mundi f., Lact.: materia quid iuvaret, nisi consectionis eius fabricam haberemus, wenn wir es nicht zu ...
impēnsa , ae, f. (impensus, a, um, v. ... ... . – II) meton., die Erfordernisse, Bedürfnisse, das Material, die Masse, die Zutaten, sacrificii, Petron ...
īrāscor , īrāscī (ira), zürnen = zornig werden u ... ... noli irascere, Pompon. com. 30: u. im Passiv, in hac materia diutius laborandum est, ut factum credatur, quam ut irascatur, M. Caes. ...
dankbar , gratus, absol. od. gegen etc., erga ... ... benignus (übtr., gütig = ergiebig, Ggstz. malignus; z. B. materia). – d. Gesinnung, d. Gemüt, d. Herz, s. Dankbarkeit: ...
gelehrt , I) Adj.: 1) von Personen: litteratus ... ... res, quae doctrinā continentur (s. auch »Gelehrsamkeit«): ein g. Stoff, materia studiorum: ein g. Gespräch, sermo, qui de artium studiis atquedoctrina habetur ...
īn-fāmis , e (in u. fama), I) ... ... . ep.: digitus, v. Mittelfinger, Pers.: carmen, Zauberformel, Ov.: materia, griech. ύποθεσις ἄδοξος, Gell. – II) in üblen Ruf ...
ē-nūtrio , īvī, ītum, īre, aufnähren, aufsäugen, ... ... Plin. 9, 131: terrenus umor suis proprietatibus saporis in radicibus sic effusus enutriet materiam, Vitr. 8, 3, 12. – II) übtr.: alere ingenia ...
sonitus , ūs, m. (sono), der Schall, Klang ... ... inanium, Sen.: verborum vel optimorum atque ornatissimorum sonitus inanis, Cic.: nosti in hac materia sonitus nostros, den Donner meiner Rede, Cic.: sonitum reddere, Cic., ...
1. com-pīlo , āvī, ātum, āre (com u. ... ... Men. 560 ( aber Apul. apol. 96 Krüger concipilare bona eius): materia inordinata sensu compilataque verbis, Ascon. Hor. poët. pr.
phlegma (flegma), atis, n. (φλέγμα), die zähe Feuchtigkeit im Körper, der Schleim, ... ... ;ός), voll Schleim, schleimig, Th. Prisc. 4, 2: materia, Isid. orig. 4, 7, 32.
con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... 704. – tigna duo contra vim atque impetum fluminis conversa, Caes.: omnem eam materiam, quae erat caesa, conversam ad hostem collocabat, Caes.: calix ad latus praetereuntis ...
con-curro , currī ( selten cucurrī), cursum, ere, ... ... wohin zusammenfließen, wo sich ansammeln, -sich anhäufen, concurrens eo materia, Cels.: si in stomachum quaedam biliosa concurrunt, Cels. II) von ...
pertineo , tinuī, ēre (per u. teneo), sich ... ... stipare Platona Menandro? Hor. sat. 2, 3, 11: quorsus pertinuit hanc comparare materiam? Sen. nat. qu. 1, 17, 2. – 3) auf ...
crepitus , ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen ... ... cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. ...
dē-lībero , āvī, ātum, āre (de u. libra), ... ... m. folg. Acc. u. Infin., statui mecum ac deliberavi esse magnam materiam etc., Plin. ep.: certum ac deliberatum est me illis obsequi, Turpil. ...
cōpiōsus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... 51. – γ) vom Stoff zur Darstellung, gehaltreich, c. materia (v. dazischen Kriege), Plin. ep.: c. rerum varietas, Phaedr. ...
Buchempfehlung
1587 erscheint anonym im Verlag des Frankfurter Druckers Johann Spies die Geschichte von Johann Georg Faust, die die Hauptquelle der späteren Faustdichtung werden wird.
94 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro