lucellum , ī, n. (Demin. v. lucrum), ... ... Augustin. c. Cresc. Donat. 3. § 47: ut huius diei lucellum tecum communicem, Sen. ep. 5, 7: tecum partita lucellum (den schönen Gew.), Hor. sat. 2, 5, 82: ...
macellum , ī, n. (vgl. unser »Metzel«), I) der ... ... u. Suet.: tholi macelli, Varro fr., fauces macelli, Cic.: venio ad macellum, Plaut.: ad macellum adventamus, Ter.: annonam in macello cariorem fore, Cic.: pecus lanienae et ...
sacellum , ī, n. (Demin. v. sacrum, s. Prisc. 3, 38), ein heiliger, umschlossener u. mit einem Altar versehener Ort, das kleine Heiligtum, die kleine Kapelle, Cic. u.a.
vāscellum , ī, n. (Demin. v. 2. vas), das ... ... . 6, 3428. – Vgl. Gloss. II, 433, 14 ›σκευάριον, vascellum‹; u. Not. Tir. 92, 75–77 ›vas, vasculum, vascellum‹.
iūscellum , ī, n. (Demin. v. iusculum), die Brühe, Gelatine, Th. Prisc. 2, 13. Apic. 8, 392: Plur ... ... 4, 23. Ven. Fort. carm. 6, 10, 18. Vgl. viscellum.
vīscellum , ī, n. (Demin. v. 1. viscus), Füllsel aus Fleisch, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 9, 54. Plin. Val. 5, 25.
saccellum , ī, n. (Demin. v. saccus), das Säckchen als Umschlag auf ein krankes Glied, Plin. Val. 2, 18.
cēnācellum (caenācellum), ī, n. (Demin. v. cenaculum), das kleine Speisezimmer, Not. Tir. 92, 3.
flūmicellum , ī, n. (Demin. v. flumen), das Flüßchen, Gromat. vet. 318, 13 sq.
campicellum , ī, n. (Demin. v. campus), ein kleines Feld, Gromat. vet. 312, 9 u. 17.
Markt , mercatus (als Zusammenkunft von Käufern und Verkäufern auf öffentlichen ... ... Zus. rerum venalium (Ort, wo verkauft wird; vgl. »Marktflecken«). – macellum (Speisemarkt, wo Fleisch, Geflügel, Gemüse zu haben war). – forum ...
ob-tego , tēxī, tēctum, ere, (vorn) bedecken ... ... A) (verbergend) bedecken, verdecken, verbergen, a) eig.: porcellum vestimentis, Phaedr.: u. so domus arboribus obtecta, Verg. – b) ...
exosso , āvī, ātum, āre (exossis), I) ausknochen, entknochen, ausgräten, congrum, Ter.: piscem, porcellum, Apic.: exossati turdi, Bruststücke, Apic.: poet., exossatus ager, knochenloser = von Steinen gereinigter, Pers. 6, 52. – ...
Pagode , sacellum (der Tempel). – persona (das Bild aus Ton etc.).
Kapelle , I) Bethaus: aedicula (kleiner Tempel). – sacrarium (Heiligtum übh.). – sacellum (kleine K. mit einem Götterbilde). – II) ein Verein von Musikern: symphoniaci (bei den Alten mit dem Zus. servi od. pueri, ...
properē , Adv. (properus), schleunig, eilends, eilfertig, nonne hinc vos propere stabulis amolimini? Pacuv. fr.: pr. sequere me ad macellum, Plaut.: ita celeri curriculo fui propere a portu honoris causā tui, habe ...
saccello , āre (saccellum), als Umschlag auflegen, Plin. Val. 2, 18.
2. macellus , ī, m. = macellum, Pompon. com. 38.
cunctātor , ōris, m. (cunctor), der Zögerer, Zauderer, sowohl v. Langsamen od. Unschlüssigen als v. Bedachtsamen, nosti Marcellum, quam tardus et parum efficax sit; itemque Servius quam cunctator, Cael. in ...
in-aedifico , āvī, ātum, āre, I) an-, in ... ... -, auf etw. bauen, erbauen, aufbauen, parietes clivulo, Colum.: sacellum in domo, Cic.: alqd in locum, Liv.: supra pilas, ICt. – ...
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro