per-facilis , e, I) sehr leicht, erat perfacilis cognitu, Cic.: perfacile factu esse conata perficere, Caes. – II) sehr gefällig, in audiendo, Cic. de or. 1, 93.
Unternehmen , das, I) als Handlung: inceptio (das Anfangen, ... ... inceptum, (das U. als begonnene Tat). – conatus, us, m . conata, ōrum, n. pl. (das U. als Beginnen). – opus ...
... 486; ὑπὸ γλωχῖνα δ' ἔκαμψαν 24, 274; γόνυ u. γόνατα κάμπτειν , die Kniee beugen, um sich zu setzen u. auszuruhen, 7, 118. 19, 72; γόνατα χεῖράς τε , er bog die Kniee u. die Arme, ließ sie ...
probo , āvī, ātum, āre (probus), I) etwas als ... ... iudicibus pr. Verrem contra leges pecunias cepisse, Cic.: perfacile factu esse illis probat conata perficere, Caes.: im Passiv mit Subjektsatz, patrio pater esse metu probor, ...
audeo , ausus sum, ēre (zsgz. aus avideo v. ... ... opibus ita consiliis (aus eigenen Mitteln und im eigenen Interesse) magna ausus magnificeque conata exsecutus, Vell.: m. Dat. od. in u. Akk. ...
cōnor , ātus sum, ārī, I) den Ansatz-, den Anlauf nehmen, sich körperlich anstrengen, dum moliuntur (mulieres), dum conantur, ... ... 8, 4. – / Partiz. cōnātum, bes. Plur. cōnāta, subst., s. bes.
zeigen , I) = weisen, w. s. – sich zeigen ... ... -, glaublich machen, als wahrscheinlich dartun, z.B. perfacile factu esse alci probare conata perficere). – exponere (durch Worte vorlegen, darstellen). – explicare (deutlich ...
occāsio , ōnis, f. (v. occāsum, dem Supinum ... ... rei occasiones, Caes.: praebere eius rei occasionem, Quint.: praebere alci faciliorem occasionem perficiendi conata, Suet: privare alqm tantae laudis occasione, Cic.: quaerere tempus atque occasionem frandis ...
Absicht , I) = Rücksicht, w. s. – II) das ... ... cogitata, n. pl. (das Gedachte). – conatum u. Plur. conata (das Versuchte, Ggstz. factum, facta). – auch umschr., id ...
Versuch , tentatio (das Versuchen als ein Prüfen). – experimentum ... ... Versuch als Risiko). – conatus, us, m ., im Plur. auch conata, ōrum, n. pl. (der Versuch als das Beginnen eines Unternehmens), ...
... Liv. 42, 11, 3. Ruhnken Vell. 2, 35, 5), cōnāta, ōrum, n. (Ggstz. consilium od. consilia), conata efficere, Cic., od. perficere, Caes.: Carthaginiensium conata exponere, Liv.: Persei conatis obviam ire, Liv.
dē-stituo , stituī, stitūtum, ere (de u. statuo), ... ... (v. Bienen), Ov. – dah. vereiteln, täuschen, conata eius, Vell.: consilium alcis, Suet.: spem civium, Iustin.: morando spem, ...
per-ficio , fēcī, fectum, ere (per u. facio), ... ... absolvere et perficere, Cic.: multa, Cic.: scelus, Cic.: cogitata, Cic.: conata, Caes.: promissa, Ter.: mandata, Liv.: perfectum rite votum, Solin. – ...
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... (Ggstz. conatus, factum, u. im Plur. Ggstz. conatus, conata, eventa, acta, facta), α) übh.: consilii auctor, consilii socius, ...