... relativ: duae sunt causae, cur etc., Cic.: causa non est, cur, Cic.: afferre rationem, cur, Cic.: argumenta, cur, Cic.: est vero, cur, Ov.: neque est, cur, Plaut.: quid est, cur, Cic.: ne mirere, ...
... ac diligentia, cura diligentiaque, tutela atque cura, opera curaque, cura atque opera, studium curaque, cura et cogitatio, cogitatio curaque, cura et od ... ... cura et sollicitudo, sollicitudo et cura, cura et angor, cura et angor animi mei), 1) ...
... , Ter.: ex coriis utres uti fierent, curavit, Sall.: pollicitus sum curaturum me Bruti causā, ut ... ... , Cels.: adulescentes gravius aegrotant, tristius curantur, Cic.: curari arbitrio suo (v. Pers.), Curt.: curari neque manu (durch chirurgische Hilfe) ...
curro , cucurrī, cursum, ere (currus, vgl. mhd. hurren, sich ... ... quaeritatum, Plaut.: tu pueris curre obviam, Ter.: intro huc curro, Plaut.: quo celeriter curratur ... ... ad muros, Liv.: protinus ad regem, Curt.: cursim ad Numisium, Afran. fr.: c. ad me et ...
... humum, rursus, quā se curvaverant, erigebantur, Curt.: cum nux plurima curvabit ramos, durch ihre ... ... = in welche Gestalt?), cucumeres in hamos curvati, Plin.: digiti curvantur in ungues, Ov.: cubiculum ... ... ) v. Monde usw., se curvare in cornua, Curt.: luna curvata in cornua falcis, Plin.: vitulus ...
cūria , ae, f. (wohl aus *co-viria ... ... für Senatssitzungen, die Kurie, a) curia Hostilia, später auch curia vetus gen. (in der 10. ... ... Suet. Caes. 22, 2: alqm in curiam introducere, Liv. 22, 1, 14: a curia ...
curso , āre (Frequ. v. curro), I) v. intr. ... ... Ter.: circum patronos atque hospites, Cic.: toto die cursantes inter se teneri (agni), Varro r. r. 2, 2, 16. – Passiv unpers., trepidari sentio et cursari rursum prorsum, Ter. Hec. 315. – ...
Curēs , ium, f., die uralte Hauptstadt der Sabiner, ... ... fast. 3, 94: Plur. subst., Curēnsēs, ium, m., die Einwohner von Kures, die Kurenser, Varro LL. u. Plin. – B) Curēs , ētis, m., ...
1. cūrio , ōnis, m. (curia), I) der geistliche Vorsteher einer Kurie ... ... Kurio, Varro LL. 5, 83 u. 6, 46: curio maximus, der »Oberkurio«, der in den Kuriatkomitien gewählte geistliche Vorsteher aller ... ... Treb. Poll. Gallien. 12, 5: epigrammata curione non egent, Mart. 2. praef.
curto , āvī, ātum, āre (curtus), verkürzen, verstümmeln, vermindern, ... ... uno pede vel ambobus, Boëth. in Porphyr. 5. p. 106: curta (Imperat.), Cledon. art. praef. p. 9, 15 K. ... ... Pers. 6, 34: quantulum enim summae curtabit quisque dierum, Hor. sat. 2, 3, 124. ...
curis , is, f. (sabin. Wort) = hasta ... ... . Paul. ex Fest. 59, 10. – Dav. Curītis (Currītis, Quirītis), is, Akk. im, f., Beiname ... ... wo periit ad lacum Iunon(is) Curritis). Fast. ann. Iul. Arv. Oct. 7 = Corp. ...
cicur , uris (wohl aus *cecuros = altind. akara-ḥ, zahm), ... ... Ggstz. ferus), bestia, Cic.: apis, Varr.: vel ferae vel cicures aves, Capitol.: animales cicures (Ggstz. an. agrestes), Apul. – übtr., ...
3. cūrio , ōnis, m. (cura), ein scherzh. gebildetes Wort, etwa Kummermensch, Kummer (im Deutschen auch Eigenname) = von Kummer abgezehrt, Plaut. aul. 562.
2. Cūrio , ōnis, m., Beiname der gens Scribonia (s. 1. Scribonius). – Curionum familia, Solin. 1. § 116.
curmi , n. indecl. (gallisches Wort), eine Art Getränk aus Getreide, Marc. Emp. 16. p. 312 F.
Cursī , ōrum, m., s. Corsica unter Corsica.
... Fußsoldaten), Liv.: inhibere paulisper cursum (v. Reiter), Curt.: cursu et lassitudine exanimari, Caes ... ... Italiae) in Epirum brevis cursus est, Curt.: in hoc medio cursu est insula, quae appellatur ... ... annum, Liv.: ad siderum cursum iter dirigere, Curt. – siderum cursus numerosque cognoscere, Quint.: ...
... curru, Suet.: desilire curru, Curt., od. e curru, Ov., od. ... ... Triumphw.), Liv.: escendere in currum, Cic.: evertere currum, Curt.: excutere alqm curru ... ... currum suum in fugam, Curt.: vehere currum, vehere alqm curru, vehi curru, ...
... a) als Wettläufer: cursor ad Olympia proficisci cogitans, Cic.: cursor cretam prior contingit, Sen.: ... ... Tagläufer) vocantur, Nep.: perlati a cursore Phaontis codicilli, Suet.: cursorem mittere ad alqm, qui nuntiet ... ... Numidarum praecurrat equitatus, ut agmen cursorum antecedat, Sen.: in via cursores et Numidas ante se agere, ...
... v. verstümmelten Gliedmaßen, cum curta pars aliqua est, Cels.: id quod curtum est, die ( ... ... an Substanz verloren ist, Cels.: curta in his tribus curari possunt, verstümmelte Teile, Substanzverlust (griech. ... ... unvollständig, mangelhaft, nihil inconditum, nihil curtum, nihil claudicans, Cic.: curta sentiunt nec amant redundantia, Cic.
Buchempfehlung
»Zwar der Weise wählt nicht sein Geschicke; Doch er wendet Elend selbst zum Glücke. Fällt der Himmel, er kann Weise decken, Aber nicht schrecken.« Aus »Die Tugend« von Albrecht von Haller
130 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro