dēfūnctus , ūs, m. (defungor), der Tod, Tert. adv. Valent. 26.
uti-nam , Adv., beim Wunsche, daß doch, möchte ... ... in causam, Cic.: utinam haberetis, Cic.: utinam hinc abierit, Plaut.: utinam sit defunctum, Ter.: cui quidem utinam vere ante auguraverim, Cic. – verb. mit ...
ausleiden , I) v. tr. perferre (z. B. poenam, miserias). – II) v. intr.; z. B. endlich habe ich ausgelitten, *tandem a erumnis omnibus defunctus sum; *tandem aerumnarum requiem inveni.
ausringen , I) v. tr.; z. B. einen Schwamm trocken an, aquae plenam spongiam manu premere ac siccare . – II) v. intr.; z. B. ausgerungen hast du nun, *his vitae miseriis defunctus es.
verstorben , mortuus; euphemist. (seit Quintil.) defunctus. – die Kinderdes (letzt) verstorbenen Königs, liberi eius, qui regnans decessit. – die Verstorbenen , mortui; od. umschr. qui ex vita excesserunt od. emigraverunt.
2. verschieden = gestorben, mortuus; euphemist. (seit Quintil.) defunctus.
... def. regis imperio, Liv.: defunctus laboribus, Hor. u. Ov.: defunctum esse fatalibus malis, ... ... , Tac.: dicitur prius esse defunctus, Quint.: defuncto Augusto, Tac.: ibi defunctum esse, Flor.: defuncti ... ... (in jenem M.) defunctum esse, Suet.: cito ac nullo cruciatu defunctum esse, Suet.: defunctum esse languore (an Entkräftung), Ps. Quint ...
erst , primum (zuerst = zum ersten Male; u. = ... ... nur erst , modo (bei Wünschen, z.B. utinam hic sit modo defunctum!); demum (um anzugeben, daß etwas nur unter gewissen Umständen geschehen sei, ...
1. dē-cīdo , cīdī, cīsum, ere (de u. ... ... Quint. 8, 6, 47 (vgl. 7, 1, 44: in ceteris defunctus est propriis verbis). – b) eine schwebende, noch nicht ausgemachte ...
wegsein , I) abwesend, nicht dasein, a) körperlich, s. ... ... locum. – b) über eine Sache, d.i. sie überstanden haben: defunctum esse alqā re. – darüber bin ich weg, nihil moror. – ...
schaffen , I) hervorbringen: creare. procreare (etwas außer sich, ... ... mit etw. nichts mehr zu sch. haben, alqā re defungi od. defunctum esse (von etw. loskommen od. losgekommen sein, z.B. ut ...
ablaufen , I) intr.: 1) herablaufen, v. Wasser ... ... od. quid illo fiet?: die Sache istgut für ihn abgelaufen, prospero eventu defunctus est: es mag ablaufen, wie es will, utcumque res ceciderit od ...
prō-sequor , secūtus sum, sequī, hinterdreingehen, hinterherfolgen, auf ... ... (v. den Vögeln), Cic.: pr. exsequias, Cic.: so auch defunctum, Petron.: dah. von einem Greise, videtur mihi prosequi se, gleichsam ...
praesāgium , iī, n. (praesagio), I) die Vorempfindung ... ... . Genet., praesagia atque indicia futuri periculi, Vell.: praesagia mortis, Suet.: ibi defunctus fatale praesagium (Pr. von seinem Schicksal) implevit, Tac.
hinaussein , foras exisse od. abisse (hinausgegangen sein). – ... ... auch bildl., etwas überwunden haben, z.B. omnes difficultates). – alqā re defunctum esse (bildl., etwas überstanden haben, z.B. periculo). – alqd ...
überstehen , defungi od. perfungi alqā re (mit etwas fertig werden, von etwas loskommen, z.B. laboribus od. periculis perf.: u. ... ... z.B. ex morbo). – o daß es doch überstanden wäre! utinam defunctum sit!
darüber hinaus , ultra; ultra eam rem. – darüber h ... ... nötig haben); de eo non laborare (darüber nicht besorgt sein); eā re defunctum od. perfunctum esse (es überstanden haben).