āridē , Adv. (aridus), trocken, übtr., narrationes aride dicebantur, Sen. contr. 2. pr. § 1. p. 150, 18 K.
versātio , ōnis, f. (verso), das Sich-Herumdrehen, ... ... mundi, Vitr.: rotae, machinae, Vitr.: totius oculi, Plin.: hoc genus scripturae dicebant ›bustrophedon‹ a boum versatione, Mar. Victorin. 1, 14, 6. p ...
dapāticē (v. daps) se acceptos dicebant antiqui, significantes magnifice, u. dapāticum negotium amplum ac magnificum, Paul. ex Fest. 68, 4 u. 5.
dēversus (adv.) dicebant deorsum versus, Paul. ex Fest. 71, 1.
hūius-modī , von der Art, derartig, ex huiusmodi principio, Cic.: huiusmodi aliquid, so etwas, Ter.: me huiusmodi esse, Ter.: id erat huiusmodi, ut etc., Cic.: nonnullae huiusmodi sententiae dicebantur, ut etc., Caes.
cnephōsum antiqui dicebant tenebricosum; Graeci enim κνέφας appellabant obscurum, Paul. ex Fest. p. 51.
cussilīrem pro ignavo dicebant antiqui, Paul. ex Fest. 50, 13.
intercutītus (inter u. cutis) = vehementer cutitus, id est ... ... valde stupratus, Paul. ex Fest. 113, 3; vgl. inter cutem flagitatos dicebant antiqui mares, qui stuprum passi essent, Paul. ex Fest. 110, 23: ...
2. dīco , dīxī, dictum, ere (indogerm. *deik, ... ... est locus Hesperiam Graii cognomine dicunt, Verg.: nam tum eo verbo (hostis) peregrinum dicebant, Varro LL.: cum puerum contrario nomine puellae diceremus, ICt.: Pithecusae habitantum nomine ...
1. volo , āvī, ātum, āre, fliegen, I ... ... volat currus, Verg.: navis, Ov.: litterae (Briefe) Capuam ad Pompeium volare dicebantur, Cic.: volat aetas, Cic.: fama volat mit folg. Acc. ...
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... Cic. ep.: dum tibi litterae meae veniant, Cic.: litterae Capuam ad Pompeium volare dicebantur, es hieß, ein Kurier mit einer Depesche sei nach K. zu P ...
Meinung , opinio (jede ungewisse Ansicht oder Vermutung, sie sei ... ... I«: einige (im Kriegsrat) waren der M., daß etc., nonnullae huiusmodi sententiae dicebantur, ut etc.: vieler M. ging dahin, viele waren der M., daß ...
hūmānus , a, um (homo), menschlich, I) im allg.: facies, Cic.: genus (Geschlecht), Cic.: gentes, Liv.: casus, Ov.: ignes, ... ... . hemonus, Paul. ex Fest. 100, 5 (wo ›hemona‹ humana dicebant).
birēmis , e (bis u. remus), I) zweiruderig, mit zwei Rudern versehen, scapha, Hor. carm. 3, 29, 62: lembus, ... ... a, um, Auct. de dub. nom. (V) 572, 25 biremas antiqui dicebant naves etc.
minister , trī, m. u. ministra , ae, ... ... pariente ministrā, Vestalin Sylvia, Ov.: bei Christen, ancillae, quae ministrae dicebantur (i.e. diaconissae), Plin. ep. – c) bei öffentlichen Ämtern, ...
benennen , I) einen Namen beilegen: nominare alqd. – vocabulum ... ... so u. so nennen, z. B. eo verbo [näml. hostis] dicebant peregrinum). – die Dinge mit od. bei ihrem rechten Namen ...
cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... sine odio et sine invidia iudicabunt, Cic.: qui (testes) aut sine ullo studio dicebant aut dissimulatione aliquā cupiditatis, Cic.: his utitur laudatoribus Flaccus, his ...
prōgeniēs , ēī, f. (progigno), I) die Abstammung ... ... partus suos, nepotum illi, liberûm hi progeniem, Liv.: veteres se progeniem deorum esse dicebant, Cic.: Claudia mea pr., Enkelin, Cic.: Miltiadis, Sohn, ...
super-vīvo , vīxī, ere, überleben, m. Dat., alci, Iustin. u. Spart.: ipse mihi supervivens, Apul.: sup. manu, Apul.: ... ... 21, 21; vgl. Serv. Aen. 11, 160 veteres enim vivendo vincere dicebant supervivere.
angiportum , ī, n., u. (seltener) angiportus , ... ... Plaut.: angiporto deerrare, Cornif. rhet.: nullum in urbe vicum, nullum angiportum esse dicebant, in quo etc., Cic.: frumentum vias omnes angiportusque constraverat, Cic.: homines ...
Buchempfehlung
Therese gibt sich nach dem frühen Verfall ihrer Familie beliebigen Liebschaften hin, bekommt ungewollt einen Sohn, den sie in Pflege gibt. Als der später als junger Mann Geld von ihr fordert, kommt es zur Trgödie in diesem Beziehungsroman aus der versunkenen Welt des Fin de siècle.
226 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro