flāgitātio , ōnis, f. (flagito), die Forderung, das dringende Anliegen, die Mahnung, Cic. top. 5. Iustin. 2, 3, 16: Plur., Tac. ann. 13, 50. Apul. apol. 1 ...
efflāgitātio , ōnis, f. (efflagito), das dringende-, ... ... efflagitatione, Planc. b. Cic.: studio atque efflagitatione omnium, Cic.: efflagitatio ad coëundam societatem vel periculi vel laboris, Cic.: non preces sunt istud, sed efflagitatio intempestiva quidem et improvisa, Tac.
Bitten , das, I) Ansuchen um etwas: preces (die ... ... – rogatio u. im Abl. rogatu (das bittende Ansprechen). – flagitatio. efflagitatio (heftiges, ungestümes B.). – obsecratio. obtestatio (inständiges u. flehentliches). ...
Mahnen , das, flagitatio.
Zudringlichkeit , importunitas. – Z. im Bitten, efflagitatio.
fordern , I) verlangen: a) v. Pers.: poscere (fordern, in der Erwartung, daß es zugestanden werde). – deposcere. exposcere. reposcere ... ... curiam citari iubere. – Fordern , das, postulatio: ungestümes F., flagitatio; efflagitatio.
nōlo , nōluī, nōlle (ne u. volo), I) ... ... miles nolle successum, non patribus, non consulibus, Liv.: nolui deesse ne tacitae quidem flagitationi tuae, Cic. – non nolle, nicht abgeneigt sein, cum se non ...