suffero , sufferre (sub u. fero), I) unter ... ... eius (mulierculae) sumptus, erschwingen, Ter.: eam multam (Strafe), Cic.: furoris, erroris multam, Cic.: poenas, Acc. tr. fr. u. Cic ...
rabidus , a, um (rabies), wütend, toll, I ... ... , Cornif. rhet.: r. et iurgiosa facundia, Gell.: r. lingua, Prop.: furor animi, Catull.: mores, Ov.: affectus rabidus atque effrenus, Sen.: rabida et ...
unmäßig , immodicus (z.B. frigus: u. libido ... ... z.B. laus). – effrenatus (zügellos, unbändig, z.B. audacia, furor, cupiditas, libido). – effusus. profusus (ausgelassen, maßlos, z ...
per-vādo , vāsī, vāsum, ere, I) hindurchgehen, hindurchdringen ... ... Cic.: terror in totam penitus aciem pervasit, Liv.: quas in oras morbus illius furoris pervaserat, Cic. Vgl. Halm Cic. de imp. Pomp. 23. ...
īn-stīgo , āvī, ātum, āre (στίζω ... ... alqm in alqm, Liv.: in arma, Vell. u. Tac.: alqm in furorem, Lact.: milites populi Romani contra rem publicam, Auct. b. Afr.: sequentem ...
ē-luctor , ātus sum, ārī, I) intr. sich herausringen, sich hervorringen, mit Mühe hervordringen, A) eig.: aqua ... ... B) übtr., odium clementiā suā, Vell. 2, 86, 2 Halm: furorem, Stat.
1. īgnītus , a, um (v. ignis), feurig ... ... – / Cic. de domo 141 lesen Halm u. Müller nach Konjektur indomito furore, Kayser mit den Handschrn. inito furore.
Treiben , das, I) tr.: 1) das Forttreiben, ... ... ratio (s. Ter. adelph. 375). – das rasende T., furor (z.B. illius anni): das unbesonnene T. jmds., alcis ...
oestrus , ī, m. (οιστρος ... ... Nbf. Plur. oestra, Orest. tr. 593 u. Sing. oestrum furor Graeco vocabulo, Paul. ex Fest. 195, 3.
... magis malum constitit, Cels.: dolor constitit cum furore, Scrib. – ββ) v. andern Zuständen, wo Platz ... ... neque vox neque lingua consistit, Cic.: religiones violatae... consistere eius animum sine furore atque amentia non sinunt, Cic.: neque enim patrius consistere mentem passus amor ...
abnehmen , I) v. tr. herab- od. hinwegnehmen ... ... dolores). – od. se remittit (z. B. morbus, dolor, furor). – od. remittitur (z. B. febris ex toto, frigus ...
prae-ceps , cipitis (prae u. caput), kopfüber, ... ... omnibus consiliis pr., Cic.: caecum et praecipitem ferri in causa, Cic.: pr. furor, Cic.: vir pr. animi, Verg.: pr. consilium, Suet.: pr. ...
con-vinco , vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d. ... ... sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris (κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro ...
dēbilito , āvī, ātum, āre (debilis), geschwächt-, gelähmt-, ... ... debilitavi in foro, compressi etiam domi meae saepe, Cic.: quae leges saepenumero tribunicios furores debilitarunt et represserunt, Cic.: tua profectio spem meam debilitat, Cic.: quosdam continet ...
sub-mitto (summitto), mīsī, missum, ere, I) herunter ... ... 13, 2, 3. – d) nachlassen, bezähmen, inceptum frustra summitte furorem, Verg. Aen. 12, 832. – II) herunter od. ...
īnfringo , frēgi, frāctum, ere (in u. frango), I ... ... eorum, Liv.: spes alcis infringitur, Cic.: avaritia infringitur alqā re, Tac.: infractus furor tuus, Cic.: ira infracta constitit, Ov.: Partiz. v. der Pers., ...
a-spernor , ātus sum, ārī (ab u. sperno), ... ... . Aen. 11, 106. – m. ab u. Abl., cuius furorem atque crudelitatem deos immortales a suis aris atque templis aspernatos confido, Cic. Clu ...
ministro , āvi, ātum, āre (minister), I) an die ... ... , 76. – v. lebl. Subjj., sarmentum colibus sucum ministrat, Varro: furor arma ministrat, Verg.: vinum, quod verba ministret, Hor.
cōnsocio , āvī, ātum, āre, vergesellschaften, sozial, ... ... . Gabinio, mit in s. Pl. hineinziehen, Cic.: u. so furorem cum alqo, mit in sein wütiges Gebaren h., Liv.: non cum ...
Äußerung , I) als Handlung: significatio (das Sich-Vernehmenlassen, ... ... : um ihre fast wahnsinnigen Äu. zu übergehen, ut illa praeteream quae sunt furoris: halsbrechende Au. tun, mortifera loqui. – Im Plur., oft bl ...
Buchempfehlung
Die letzte zu Lebzeiten des Autors, der 1835 starb, erschienene Lyriksammlung.
242 Seiten, 12.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Nach den erfolgreichen beiden ersten Bänden hat Michael Holzinger sieben weitere Meistererzählungen der Romantik zu einen dritten Band zusammengefasst.
456 Seiten, 16.80 Euro