... Samnitium iugum subire, Tac.: recipere imperii iugum, Vell.: praesentis fortunae iugum pati, Curt.: alcis ferre iugum, Hor.: iugum exuere, Liv.: iugo se exuere ... ... Gebirgszug, die Gebirgskette, summum iugum montis, Caes.: iugum Alpium, Liv.: omnes eius iugi colles, ...
sagum , ī, n. (Nbf. sagus, ī, ... ... u.a. – dah. ist sagum Zeichen des Krieges (wie toga Zeichen des Friedens) in den Redensarten: sagum sumere (v. einem) u. saga sumere (von ...
gumia , ae, f. (γέμω), ein Leckermaul, Fresser, Schlemmer, Lucil. 1066 u. 1237 (wo Müller gomiae). Apul. apol. 57; vgl. Paul. ex Fest. 112, 2.
fāgum , ī, n. (fagus), die Buchecker, Plin. 16, 18.
gūmen , s. cummi /.
Gummi , gummi (indekl.); gummis.
gumma , s. cumma.
gummi , s. cummi.
tergum , ī, n. (zu griech. τέρφος, στέρφος ... ... in Cic. ep.: manus post tergum religare, Vell.: retorquere tergo bracchia libero, Hor.: tergo ac capite ... ... inhaerere, Liv.: a tergo, von hinten, Cic.: post tergum, hinten, auf dem Rücken, Phaedr. (u. ...
frāgum , ī, n. ( aus *frāgrōm zu fragro, duften), I) die Erdbeere (Fragaria vesca, L); Plur. fraga, Plin. 15, 98. Verg. ecl. 3, 92. Ov. met. 1, 104. – II ...
negumo , āre, verlängert aus nego (wie autumo aus aio), Fest. 165 (a), 28. Vgl. Schömann opusc. 3, 407.
1. trāgum , ī, n. (traho), das Schleppnetz, nach Serv. Verg. georg. 1, 142.
2. tragum , ī, n., s. tragos.
gummus , s. cummi /.
gummis , s. cummi.
legūmen , inis, n. (2. lego, s. Varro r. r. ... ... u.a.: insbes. die Bohne, Verg. georg. 1, 74. – legumina mundare (lesen), Hieron. epist. 66, 13: Sing. kollektiv, ...
ligūmen , - minārius , s. legūmenetc.
gummino , āre, s. cummino.
tegumen , tegumentum , s. tegimenetc.
Argument , s. Beweis.