con-demno , āvī, ātum, āre (con u. damno), ... ... einem Schiedsgericht als Handelskompagnon verurteilt werden, Cic. Quinct. 13. – u. illum libertum illi patrono HS X milia c., jenen Fr. jenem P. zu ...
ex-aspero , āvī, ātum, āre, I) ganz rauh ... ... ) dem Geschmack nach rauh-, herb machen, prout (vinum) ingenio imbecillum aut validum fuit, vel acore exasperatur vel austeritate restringitur, Macr. sat. 7 ...
cōgnōmen , minis, n. (co und gnomen = nomen), ... ... dem Beinamen in gleichem Kasus mit der Person, Pompeium cognomine Maculam, Macr.: Peregrinum illum cognomine Protea, Amm. – b) die appellative Benennung einer Örtlichkeit, weil ...
abs-condo , condidī u. condī, conditum od. cōnsum ... ... ita sollerter, ut etc., Curt. – v. bedeckenden Gegenständen, cum luna illum (solem) abscondit, Sen.: fumus abscondit caelum, Curt.: nec galea frontem abscondit ...
balbūtio (balbuttio), īvī, ītum, īre (balbus), I) intr. ... ... Cic. de div. 1, 5. – II) tr. herstammeln, illum balbutit scaurum, nennt er lallend, tätschelnd (indem er im Kindertone spricht) ...
compēsco , pēscuī, ere (verwandt mit comparco), einzwängen, ... ... .: c. se ab alqo decipiendo, Augustin. ep. 157, 2: compesce in illum dicere iniuste, höre auf zu usw., Plaut. Bacch. 463. – ...
cordātus , a, um (cor), mit Sinn –, mit Verstand ... ... 1, 3. Vulg. Iob 34, 10: im Compar., non infitior fuisse illum paulo cordatiorem quam ceteros, qui etc., Lact. 3, 20, 2.: ...
ad-hinnio , īvī, ītum, īre, zuwiehern, anwiehern (bes. aus Geilheit), v. Pferden, equo, Ov. u. ... ... ad illius hanc orationem adhinnivit, ut non magistrum virtutis, sed auctorem libidinis a se illum inventum arbitraretur, Cic. Pis. 69.
geistlos , nullius ingenii. – imbecilli ingenii (schwach an geistigen Fähigkeiten). – frigidus. inanis verb. frigidus et inanis (ohne Kraft u ... ... Gedicht). – Geistlossgkeit , ingenium nullum. – ingenii infirmitas, imbecillitas. ingenium imbec illum (Schwäche dergeistigen Fähigkeiten).
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... folg. Acc. u. Infin., nam constitui cum quodam hospite me esse illum conventuram, Ter.: et is hodie venturum ad me constituit domum, Ter.: vellem ...
cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... Zeit nach) Cato, Cic.: ille me in tribunatu liberorum iure praecessit, ego illum in praetura sum consecutus, Plin. ep. – b) einer vorhergehenden Ursache ...
cōn-scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere, I) = συγγράφω, ... ... , Liv.: duae legiones, quas proxime in citeriore Gallia conscripserat, Caes.: servorum exercitus illum in urbe conscripturum fuisse, Cic. – m. ex u. Abl., ...
dī-stinguo , stīnxī, stīnctum, ere (vgl. στίζω), ... ... Toilette = das Haar abteilen u. dadurch ordnen, capillum, Apul., crinem doctā manu, Sen. poët.: cedo acum crinibus distinguendis, Tert ...
2. exercitus , ūs, m. (exerceo), I) die ... ... exercitus ducere, Sall.: in legatione ducere exercitum, Cic.: alqm exercitui praeficere, Nep.: illum exercitibus praeponere, Iuven. – exercitum scribere, Sall. u. Liv., conscribere ...
Erfahrung , I) Kenntnis: peritia, in etwas, alcis rei ... ... ., in me expertus sum mit Akk. u. Infin. (z.B. illum esse minus exorabilem): ich mache sehr oft an mir selbst die E., ...
cōnsultum , ī, n. (consultus v. consulo), das ... ... . f. in alqm, Liv.: SC. facere contra rem publicam, Cic., contra illum pro religione, Cic.: SC. facere, ut neve... neve etc., Cic.: ...
contrecto , āvī, ātum, āre (con u. tracto), ... ... II) insbes.: a) streichend od. streichelnd betasten, streicheln, capillum (als Mittel gegen Kopfweh), Plin.: leonem (um ihn zu besänftigen), ...
1. commentor , ātus sum, ārī (Frequ. v. comminiscor ... ... gemacht? (v. Philosophen), Cic.: u. so itaque videas barbato rostro illum commentari et unum quodque verbum staterā aurariā pendĕre, Varr. fr.: commentabar declamitans ...
auskommen , I) herauskommen aus einem Orte, a) = ausgehen ... ... mit ihm au., es ist mit ihm nicht auszukommen, ille ferri non potest; illum nemo ferre potest – Auskommen , das, I) Unterhalt: victus. ...
aushalten , I) v. tr.: 1) bis zu ... ... alqm perpeti (auch v. Zuhörern). – niemand konnte es bei ihm au., illum nemo tulit od. ferre potuit: ich kann es vor Schmerz kaum ...
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro