īn-simul (franz. ensemble), Adv., zugleich, Stat. silv. 1, 6, 36. – Bei Flor. jetzt insemel, w. s.
... u. Infin.: queruntur, quod eos insimulemus omnia incerta dicere, Cic.: insimulant hominem discessisse, Cic.: insimulant eum (Ulixem) tragoediae simulatione insaniae militiam subterfugere ... ... , Alexander A. Fanni servum occīdisse insimulatus est, Val. Max. 8, 4, 1; u. so ...
īnsimulātio , ōnis, f. (insimulo), die Beschuldigung, Anklage gegen jmd., criminis, Cic. Verr. 5, 23: probrorum, Cic. Font. 39.
īnsimulātor , ōris, m. (insimulo), der Beschuldiger, Ankläger, Apul. apol. 30. Pacat. pan. 43, 4.
perperam , Adv., unrecht, I) in bezug auf ... ... ), facere, Cic.: iudicare, Cic.: dicere, Ter.: interpretari, Sen.: ita me insimulatam perperam probri esse somniavi, Plaut. – II) in bezug auf die Person ...
fälschlich , s. falsch no. I, 3. – s. annehmen, fingere: s. beschuldigen, falso insimulare: jmd. einer Sache s. beschuldigen, fingere alci crimen alcis rei. ...
Beschuldigung , accusatio. incusatio. insimulatio. criminatio (alle als Handlung). – crimen (das, wessen man beschuldigt oder beschuldigt wird). – sich eine B. zuziehen, crimen sibi facere: eine B. gegen jmd. vorbringen, s. beschuldigen.
ir-reconciliābilis , e (in u. reconcilio), unversöhnlich, m. Dat., insimulatis irreconciliabilis (Herodes), Heges. 1, 40. § 8.
audio , īvī u. iī, ītum, īre ( aus ... ... me idcirco putent bene audire velle, ut ille male audiat, Cic.: si erum insimulabis avaritiae, male audies, Ter.: erat surdaster M. Crassus, sed aliud molestius, ...
re-peto , īvī u. iī, ītum, ere, I) ... ... Cic. ep., od. repetundis, Tac., anklagen wegen Erpressungen: repetundarum insimulari, Quint., convinci, Suet., damnari, Vell.: prägn., metu repetundarum, ...
2. plēcto , ere ( zu plango), strafen, ... ... Abl. des Vergehens »wegen« usw., neglegentiā, Cic.: m. Genet., insimulationis falsae, Apul. – m. Abl. der Strafe, capitis poenā, ...
apertē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... allen Leuten) dicere, Cic.: tam ap. fallere dolis, Ter.: alqm ap. insimulare, Cic.: aperte indicat (lex) posse rationem haberi non praesentis, Cic. – ...
familia , ae ( auch as, nach den Wörtern pater, ... ... Caecin. 55: villicus familiam exerceat; consideret, quae dominus imperaverit fiant, Cato: cum insimularetur familia, partim etiam liberi, societatis eius, Cic.: neque cuiquam quam illi in ...
probrum , ī, n. (prober), I) die ... ... .: erilis filii probrum, Plaut.: alquam gravidare probro, Caecil. com. fr.: probri insimulare uxorem, Plaut., pudicissimam feminam, Cic.: sine probri suspicione, Suet.: si probrum ...
... selbst wendet. mündlich od. schriftlich). – insimulare (jmd. einer Schuld verdächtigen, ihm den Verdacht einer Schuld aufbürden, ... ... anschuldigen, anschwärzen). – fälschlich b., falso crimine od. falsis criminationibus insimulare; crimen od. aliquid criminis confingere alci od. in alqm ...