... I) im allg., irren = in der Irre umherlaufen, umherirren, -schweifen, -streifen, A) eig.: 1) ... ... ad frontem sparsos errare capillos, umherfliegen, Prop.: lumina errantia, unstet umherirrende, Prop.: pulmonibus errat ...
πλαγκτός , in die Irre getrieben, irrend, umherschweifend, unstät; so Πλαγκταί , die Irrfelsen, Od . 12, 61, auch πλαγκταὶ πέτραι , 23, 327; vgl. Her . 4, 85; πλαγκτοῖς ἐν διπλάκεσσιν , Aesch. Pers . 269 ...
ἐπι-πλάζω (s. πλάζω ), darauf umherjagen, in die Irre treiben, u. pass . herumgetrieben werden, πόντον ἐπιπλαγχϑείς , über das Meer hinschweifend, Od . 8, 14; bei Ap. Rh . 3 ...
δια-πλανάω , ganz irre führen, Plut. Qu. nat . 28 u. a. Sp . – Pass ., überall umherirren, D. Sic . 17, 116.
... Gell. 9, 2, 6. – v. Lebl., Delos, umherschwimmend, Ov.: stella, ein Planet, Varro fr. u. ... ... Lact. 6, 10, 13. – II) kausativ, in die Irre führend, erraticas semitas moliamur, Augustin. serm. 150, ...
... error, quae tenebrae erunt, Cic.: castra nihil aucta errorem faciebant, machten irre, Liv.: cum sic errores abstulit illa meos, Ov.: sequitur hunc ... ... Liv.: u. so si par forma aut aetas errorem agnoscentibus fecerat, irre geleitet, getäuscht hatte, Tac. – m. obj. ...
... ;ς , 1) viel od. weit umher getrieben, -irrend; Od . 17, 425. 511; Ἰώ , ... ... , Maneth . 3, 232. – 2) akt., viel in die Irre treibend, weit verschlagend; ἄνεμος , Il . 11, 308; ...