mināciae , ārum, f. (minax), Drohungen, im scherzh. Wortspiel ... ... W. Müller [Plaut. Prosodie S. 216. Anm.] verteidigt). – Sing. minacia, Itala (psalt. Veron.) Habac. 3, 12.
mināciter , Adv. (minax), drohend, mit Drohungen, potius leniter quam minaciter, Plaut. Stich. 79 G.: ... ... Plin. ep.: efflagitare, Suet.: is, a quo insolenter quid aut minaciter dictum sit, Quint. – num putatis dixisse eum minacius quam facturum fuisse? Cic. Phil. 5, 21.
Drohwort , minaciter dictum. – Drohworte, minaciter dicta: plena minarum verba; minae (s. Drohung).
Drohreden , minaciter dicta. plena minarum verba (Drohworte). – sermones minaces (drohende Reden),
pestilentia , ae, f. (pestilens), jede Seuche, ... ... .: causa pestilentiae, Cic.: de loco iam abiit pestilentia, Cic.: pestilentia coorta, minacior tamen quam periculosior, Liv.: gravi pestilentiā conflictari, Caes.: pestilentiā laborare, Liv.: ...
interdictum , ī, n. (interdico), der Zwischenspruch, I) ... ... interdictumque deorum immortalium, Cic.: contra interdictum regis, Iustin. – absol., interdicta minacia, Amm.: interdicti metuentes auctoritatem, Amm. – II) als publiz. t ...
herumschießen , rursum prorsum cursare (hin u. her laufen). – die Augen (Blicke) wild und drohend h. lassen auf etc., circumferre minaciter truces oculos ad mit Akk. Plur.
mināx , ācis (1. minor), I) ragend, überragend, ... ... .: verba, Ov.: oculi, Sen. u.a.: fluvius, Verg.: pestilentia minacior quam perniciosior, Liv.: adversus barbaros minacissimus, Suet.: minacissimae iussiones, Augustin. epist. 118, 4. – Plur. subst., Hor ...
nec u. neque , verbindende negative Partikeln, die von ... ... nec non et Tyrii per limina laeta frequentes convenere, Verg.: suppliciter nec non et minaciter efflagitantes, Suet.: nec non etiam precor Lympham ac bonum Eventum, Varro: nec ...
nego , āvī, ātum, āre (viell. v. ne ... ... ) in sua posse negabunt ire loca, Verg.: et hoc negat (phaselus ille) minacis Adriatici negare litus, und dieses, meint sie, leugnet nicht Adrias bedrohliches Ufer ...
in-vādo , vāsī, vāsum, ere, intr. u. tr ... ... übtr.: a) mit Worten anfallen, anfahren, anlassen, alqm minaciter, Tac.: consules invasit, cur etc., Tac.: continuo invadit, mit folg. ...
in-crepo , āvī, ātum, u. klassisch u. gew. ... ... im Passiv m. Nom. u. Infin., beschuldigt werden, rescriptis minacibus acceptis, quibus increpabatur Maxentio favisse, Aur. Vict. epit. 39, 7. ...
co-orior , ortus sum, īrī, sich ins Dasein ... ... 2, 552. – δ) v. Krankheit u. dgl., pestilentia coorta, minacior quam periculosior, Liv.: ubi cui febris bili superante coorta est, Lucr.: ubi ...
grimmig , torvus. trux. truculentus (von dem gräßlichen, grauenvollen ... ... intueri: grimmige u. drohende Blicke werfen od. schießen auf etc., circumferre truces minaciter oculos ad etc.: g. aussehen, truculentum esse aspectu. – ein ...
... Drohung: d. Blicke auf die Magnaten Etruriens werfen, circumferre truces minaciter oculos ad proceres Etruriae: einen d. Charakter haben, atrocitatis aliquid habere (z.B. von einem Briefe). – Adv. minaciter (z.B. quaerere [fragen], dicere). – per minas ...
per-venio , vēnī, ventum, īre, hinkommen, -gelangen, ... ... , 18, 2), nocte et mittebantur et perveniebant, Liv.: quamvis infesto animo ac minaci perveneras, Liv. – II) übtr.: a) v. Pers.: ...
bedrohen , I) mit etwas drohen, s. drohen. – von ... ... , s. Bedrohung, die. – bedrohlich , minax. – Adv. minaciter. – Bedrohung , die, minatio, comminatio. – minae (Drohungen). ...
circum-fero , tulī, lātum, ferre, rings herumtragen, ... ... , Liv.: dextrā laevāque ad circumstantia agmina oculos manusque, rings hinrichten, Curt.: minaciter truces oculos ad proceres Etruscorum, Liv.: oculos per omnes subiectorum aedificiorum partes, ...
per-stringo , strīnxī, strictum, ere, I) fest zusammenziehen, ... ... 2) meton., abstumpfen, aciem gladii, Plin.: aures minaci murmure, betäuben. Hor. – / In Hdschrn. verwechselt mit praestringo ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro