cōnstantia , ae, f. (constans), das ... ... . u. Tac.: c. morum, Tac.: c. exitus od. mortis (im T.), Tac.: c. sumendae mortis (sich den T. zu geben), Tac. – hinc constantia, illinc ...
2. contemptus , ūs, m. (contemno), die Geringschätzung ... ... das Nichtachten, pecuniae, Quint. u. Aur. Vict.: doloris, Quint.: mortis, Sen.: moriendi, Tac.: sui alienique, Tac.: deorum (Ggstz. cultus ...
praesāgium , iī, n. (praesagio), I) die Vorempfindung ... ... – m. obj. Genet., praesagia atque indicia futuri periculi, Vell.: praesagia mortis, Suet.: ibi defunctus fatale praesagium (Pr. von seinem Schicksal) implevit, ...
erschallen , sonare (ertönen). – audiri (gehört werden). ... ... die in ganz Afrika erschallende Kunde vom Tode des Masinissa, tota Africa famā mortis Masinissae repleta. – Erschallen , das, sonus; sonĭtus.
veranlassen , auctorem esse alcis rei (der Urheber von etwas sein ... ... causam alcis rei afferre (jmdm. Ursache zu etwas geben, z.B. voluntariae mortis: u. dandi). – jmd. v., daß etc., auctorem esse ...
miserābilis , e (miseror), I) beklagenswert, kläglich, jämmerlich, ... ... cetera quae eo miserabilia magis (= eo miserabiliora) querentibus subicit, Liv.: miserabilior causa mortis, Liv. – mit 2. Supin., miserabile visu (als Parenthese), ...
post-līminium , iī, n. (post u. limen; ... ... u. so p. in forum reducere, Apul.: m. Genet., p. mortis corpus animare, durch Rückkehr vom Tode, Apul. – II) bildl., ...
incitāmentum , ī, n. (incito), das ... ... – b) v. Pers., m. obj. Genet., uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit, Anreizerin, Tac. ann. 6, 29. – ...
blutlechzend , s. blutdürstig. – blutleer, blutlos , sine ... ... (absol. od. mit dem Zus. parricidii od. necis od. mortis alcis). – die B. ausüben, nehmen, caedem caede et sanguine sanguinem ...
Schuld, schuld , I) was man schuldig ist: debitum ( ... ... causam esse alcis rei (v. Pers. u. Lebl., z.B. mortis); vitium esse alcis rei (der Fehler von etwas sein, z.B. ...