mūceo , ēre (mucus), kahmig sein, schimmelig sein, vinum mucet, Cato r. r. 148.
mūcēsco , ere (muceo), kahmig werden, schimmelig werden, proprium (est) inter liquores vino mucescere aut in acetum verti, Plin. 14, 131: sesimam in calida maceratam lurido colore mucescere, Plin. 18, 98.
σμυγερός , adv . σμυγερῶς , poet. statt μογερός, μογερῶς ; Ap. Rh . 2, 374 ... ... , 380, u. Sp., Hom . kennt nur das zusammengesetzte adv . ἐπισμυγερῶς , w. m. s.
Schimmel , I) ein weißes Pferd: equus ... ... schimmelig , mucĭdus (z.B. panis). – sch. sein, mucere: sch. werden, s. schimmeln. – schimmeln , mucescere; mucorem od. situm contrahere; situ corrumpi (s. »Schimmel« ...
mūcor , ōris, m. (muceo), der Schimmel, der Kahm des Brotes usw., Colum.: des Weines, Ict.: des Essigs, Colum. – eine aus dem Weinstock rinnende, ihm schädliche Feuchtigkeit, Plin. ...
ἀπο-σμύχω , über Schmauchfeuer langsam verzehren, verschmachten, ἀποσμυγέντες Luc. Mort. D . 6, 3. Andere erklären es als Nebenform von ἀπομύττω , betrügen.