multiplicātīvus , a, um (multiplico), zum Multiplizieren geeignet, multiplizierend, Boëth. in Porphyr. dial. 1. p. 27. Beda de num. tom. 1. p. 101.
multiplicātio , ōnis, f. (multiplico), I) die Vervielfältigung ... ... – II) insbes., als arithm. t. t. – das Multiplizieren, Colum. 5, 2, 1. Boëth. inst. arithm. 1, ...
com-multiplico , ātus, āre, miteinander multiplizieren, Boëth. art. geom. p. 410, 20 Fr.
Multiplikation , multiplicatio. – durch M. herausbringen, ex multiplicatione efficere mit Akk. der Summe. – multiplizieren , multiplicare. – 3 mit 4 m., tria quater multiplicare; tria quater ducere (drei viermal rechnen): den einen Teil mit dem andern ...
... c u. d). – etwas (beim Multiplizieren) soundso viel mal n., ducere mit dem Zahladv. (rechnen. ... ... ducimus sexies septenos, fiunt duo et quadraginta); multiplicare mit dem Zahladv. (multiplizieren, z.B. septem sexies multiplicata fiunt duo et quadraginta). ...
com-plico , āvī, ātum u. uī, itum, āre, ... ... 3, 76. – b) als arithm. t. t., zusammennehmen, multiplizieren, hunc octies sibi, Chalcid. Tim. 49.
multiplico , āvī, ātum, āre (multiplex), I) vervielfältigen, ... ... , Cic. – II) insbes., als arithm. t. t. = multiplizieren, Colum. 5, 2, 1 sqq.: annos quater, dies octies, ...