2. mūsicē , Adv. (μουσικῶς), harmonisch, fein, mit Anstand, Plaut. most. 729 Sch.: musice et canore, Apul. de Plat. 1, 9.
1. mūsicē , ēs, f., s. mūsica.
Musik , I) als Kunst: ars musica. musice, ēs, f. (μουσική, ὴ) – musica, ōrum, n. pl . – res musica. – sofern man sie betreibt, studium musicum; ...
mūsica , ae, f. u. mūsicē , ēs, f. (μουσική sc ... ... cothurni, komische u. tragische Poesie, Auson. – musicam u. musicen scire, Vitr.: et musicen et litteras docere, Quint.
musikalisch , I) die Musik betreffend: musicus ... ... musicam facili ingenio ac libenti (der gern Musik treibt). – pronus ad musicen (der für Musik Neigung hat). – musices studiosus (der sich mit Musik beschäftigt). – in cantu exercitatus ( ...
Zweig , I) eig.: frons (der junge Laubsproß der Zweig ... ... (Teil, Unterart). – disciplina (Wissenschaft, Zweig des Wissens, z.B. musice ceteraeque disciplinae: u. quibus disciplinis et a quibus sit eruditus). – ...
ex-sisto (existo), stitī (titī), ere, I) intr. ... ... in eum exsistam crudelior, Cic.: v. Lebl., omnium in litteris studiorum antiquissima musice exstitit, Quint.: quae in principum vita egregia exstiterunt, Eutr.: m. folg ...
disciplīna , ae, f. (discipulus), die Schule, ... ... , die V. zu lenken, Cic.: iuris civilis, Cic.: sapientiae, Liv.: musices, Quint.: haec dicendi ratio aut disciplina, Cic.: disc. ruris, der ...
Unterricht , institutio, in etwas, alcis rei (die Unterweisung ... ... den ein Lehrer gibt, z.B. multorum annorum: in der Musik, musices). – des U. wegen, discendi causā (des Lernens wegen, von ...