... Rächer , ultor oder vindex alcis od. alcis rei. punitor alcis rei (der Rächer jmds. od. einer Sache s. »rächen« den Untersch. der Verba). – ultor iniuriarum. punitor doloris sui (der Rächer seiner selbst für zugefügtes Unrechtod. Leid).
1. ēnīxus , a, um, PAdi. (v. enitor), angestrengt, ausdauernd, hartnäckig, eifrig, inständig, enixo studio, Liv.: promptā et enixā operā, Frontin.: opera enixior, Sen. u. Plin.: enixissimae preces, die inständigsten, Hilar. ...
Pforte , porta. – Pförtner , ianĭtor; ianuae custos; a ianua (sc. puer); ostiarius. – Pförtnerin , ianitrix; a ianua; ancilla ostiaria u. bl. ostiaria. – Pförtnerwohnung , ostiarii cella.
ēnīxio , ōnis, f. (enitor), das Gebären, die Geburt (Ggstz. conceptio), Interpr. Iren. 2, 19, 5; 2, 30, 6 u. 8.
iāneus = ianitor, Paul. ex Fest. 103, 10 (u. danach Zander Carm. Sal. I, 20). – Nbf. iānius, Prob. de nom. (IV) 214, 31.
Warner , monitor. – Warnerin , monens.
Mahner , exactor (gleichs. Beitreiber, Einmahner, z.B. promissorum). – admonitor (Erinnerer an it.). – flagitator (dringender Forderer).
Winzer , vinĭtor; vindemiator.
2. ēnīxus , ūs, m. (enitor), das Gebären, die Geburt, Plin. 7, 42 u.a.
minito , āre = minitor (s. Prisc. 8, 29), Liv. Andr. tr. 19 R 2 . Plaut. capt. 743.
2. nītēns , entis, Partic. v. nitor, w. s.
ēnīsus , a, um, s. ē-nītor.
Advokat , causarum actor. causidĭcus (übh. ein Rechtsgelehrter, der ... ... causae (Prozeßführer, der mit u. neben seinen Klienten vor Gericht auftritt). – cognitor (der vom Klienten vor Gericht in Anwesenheit des Gegners ernannte Stellvertreter). – ...
obnīxus , a, um, PAdi (v. obnitor), standhaft, beharrlich, fest, sed obnixos vos (velim) stabili gradu impetum hostium excipere, Liv. 6, 12, 8: obnixus corde curam premebat, Verg. Aen. 4, 332: obnixi frangunt mala ...
callēns , entis, PAdi. v. 2. calleo, gescheit ... ... ., callens ingenium tuum, Augustin. ep. 9, 2: prudens et maxime callens vinitor, Col. 4, 27, 4: Plur. subst., callentēs, ium, ...
fūcātus , a, um, PAdi. (v. fuco), ... ... übtr. = geschminkt, aufgeputzt (Ggstz. naturalis, sincerus, verus), nitor, Cic.: officia, Sen. fr.: vernilitas, Plin. – Compar., versus Homeri ...
accītus (adcītus), Abl. ū, m. (accio), das ... ... m. subj. Genet., accitu istius, Cic. Verr. 3, 68: cari genitoris, Verg. Aen. 1, 677: earum (legionum), Tac. ann. ...
cōlātus , a, um, PAdi. m. Compar. (1. colo), geläutert, rein, nitor beryllorum, Tert. de anim. 9: serenitas, Tert. ad nat. 1, 5. – Plur. subst., certiora et colatiora somniare, Tert. de ...
Schmelz , nitor (gleißender Glanz). – Sch. der Töne, soni molles et delicati.
renīsus , ūs, m. (renitor), der Widerstand, Cels. 5, 28. no. 12. Augustin. de civ. dei 14, 23, 2 u. 21, 16 in. Claud. Mam. de stat. anim. 1, 22, 2.
Buchempfehlung
Simon lernt Lorchen kennen als er um ihre Freundin Christianchen wirbt, deren Mutter - eine heuchlerische Frömmlerin - sie zu einem weltfremden Einfaltspinsel erzogen hat. Simon schwankt zwischen den Freundinnen bis schließlich alles doch ganz anders kommt.
52 Seiten, 3.80 Euro