... fraudem nunc neglegentiam accusabant, Liv.: nunc... nunc... nunc, Iustin.: nunc... interdum... nunc, Ov.: modo... nunc, Ov.: modo... interdum... nunc... nunc, Ov.: nunc... nunc... modo... modo, Ov.: nunc ...
in-unco , āvī, ātum, āre, ... ... ergreifen, häkeln, I) eig.: agnum unguibus, Apul.: medial inuncari, sich anhäkeln, lana rubis velut hamis inuncata, Colum. – II) bildl., an sich reißen, ...
ex-nunc , Adv. = ἀπο νῦν, von jetzt an, Amm. 21, 10, 2.
nūncio , s. nūntio.
nūncia , ae, f., s. nūntius.
nuncin , s. nunc /.
nūncupo , āvī, ātum, āre (nomen u. capio), ... ... , heredem, Tac. u. Suet.: voce nuncupare heredem, Iustin.: nuncupare alqm inter heredes, einen zum Miterben ernennen, ... ... genannt hat, Plin. ep.: alii testamenta sua nuncupant, kündigen laut ab u. plaudern so aus ...
nunciam , Adv. = nunc iam, jetzt eben, jetzt gerade, Plaut. most. 74; trin. 3 u.a. Ter. Andr. 866 u. heaut. 618. Vgl. Langen Beiträge zur Kritik des Plautus. S. 285 ff. ...
nuncubi = num alicubi, ob irgendwo, Ter. u. Varro.
inūnctio , ōnis, f. (inungo), I) das ... ... , Scrib. Larg. 29: Plur., singulae inunctiones, Scrib. Larg. 20: inunctiones omnium vitiorum, Plin. 29, 125. – II) das ... ... Colum. 6, 33, 2: Plur., inunctiones medicamentorum, Cels. 7, 7, 14.
ēnūnc... , s. enunt...
nunc-usque , bis jetzt, bis dato, bis auf diesen Tag, Amm. 14, 2, 13 u.a.
vēnuncula , - ūva , besser vennuncula uva, w.s.
nūnciātio , - tor , - trīx , s. nūntiātioetc.
nūncupātio , ōnis, f. (nuncupo), I) das Nennen, ... ... Plur., consulum ac regum nuncupationes, Apul. de mund. 25 in. – II) insbes.: A ... ... das Wohl des Fürsten, Tac. u. Suet.: so Plur. nuncupationes votorum, Tac. ann. ...
2. lēnunculus , ī, m. (st. lembunculus [das auch in guten Hdschrn ... ... u.a.: len. piscantis, Fischerkahn Amm.: u. so piscatorii lenunculi, Amm. (vgl. Lindenbr. Amm. 14, 2, 10).
rānunculus , ī, m. (Demin. v. rana), der kleine Frosch, I) eig., Cic. de div. 1, 15. – scherzh. v. den Bewohnern von Ulubrä, das in der Nähe der pontinischen Sümpfe lag, Cic ...
nūncupātor , ōris, m. (nuncupo), der Benenner, primus philosophiae nuncupator et conditor, Apul. flor. 15. p. 19, 9 Kr.
rēnunculus , ī, m. (Demin. v. ren), die kleine Niere, Plur., Marc. Emp. 26. Vulg. Levit. 3, 4.
1. lēnunculus , ī, m. (Demin. v. leno), der Kuppler, Plaut. Poen. 1286; vgl. Prisc. 3, 34.
Buchempfehlung
Der Waldbrunnen »Ich habe zu zwei verschiedenen Malen ein Menschenbild gesehen, von dem ich jedes Mal glaubte, es sei das schönste, was es auf Erden gibt«, beginnt der Erzähler. Das erste Male war es seine Frau, beim zweiten Mal ein hübsches 17-jähriges Romamädchen auf einer Reise. Dann kommt aber alles ganz anders. Der Kuß von Sentze Rupert empfindet die ihm von seinem Vater als Frau vorgeschlagene Hiltiburg als kalt und hochmütig und verweigert die Eheschließung. Am Vorabend seines darauffolgenden Abschieds in den Krieg küsst ihn in der Dunkelheit eine Unbekannte, die er nicht vergessen kann. Wer ist die Schöne? Wird er sie wiedersehen?
58 Seiten, 4.80 Euro