obtūtus , ūs, m. (obtueor), I) das ... ... Ov. trist. 4, 1, 39. – Plur., perspicacissimi oculorum obtutus, Cassian. coen. inst. 5, 18: nostri obtutus, Sidon. epist. 3, 11, 1: nil intercurrens obtutibus, Prud. ...
Blick , I) der schnell vorübergehende Schimmer eines leuchtenden Körpers: ... ... das schnell vorübergehende Anschauen einer Sache (vgl. »Auge, Anblick«): aspectus. (oculorum) obtutus (das Hinblicken). – oculorum coniectus (das Schießen der Blicke auf jmd.). – conspectus (das Erblicken ...
perspicāx , ācis (perspicio), scharfsichtig, a) physisch: ... ... homo perspicacior ipso Lynceo vel Argo, Apul. met. 2, 23. – perspicacissimi oculorum obtutus, Cassian. coen. inst. 5, 15. – b) geistig = ...
... sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur, Cic.: sensus oculorum atque aurium hebetes, Liv.: nec est ullus ... ... aures hebetiores (Ggstz. oculi acres atque acuti), Cic.: hebes acies oculorum, Cic., u. (im Zshg.) bl. acies hebes, Cels., hebetior, Suet.: hebes obtutus, Apul.: hebetes visus, Sen. poët.: uterque oculus naturā hebes, Plin ...
... 8: u. so caligat in altis obtutus saxis, Sil. 3, 492. – v. Pers., caligant, ... ... oculi caligant, wo Schwäche der Augen eintritt, ibid. § 34: longinqua oculorum acies per intervalla media caligantium, Augen, die in die Weite sehen, ...