peccātor , ōris, m. (pecco), der Sünder, Eccl.
peccātōrius , a, um (peccator), sündhaft, Tert. adv. Marc. 2, 24 u.a.
com-peccātor , ōris, m., der Mitsündiger, Eccl.
spēs , eī, f. (altlat. Plur. speres, wov ... ... certaque, Cic.: spes emptionis, auf die dauernde Gültigkeit des Kaufes, Cic.: peccatorum, Cic.: patrandi incepti, Amm.: egregiae spei filia, hoffnungsvolle Tochter, Tac ...
relīdo , līsī, līsum, ere (re u. laedo), I ... ... relidit, Sall. hist. fr. 4, 20 (35): im Bilde, sonoris peccatorum relidentibus fluctibus, Ambros. de interp. Iob et David 2, 9. § ...
per-lavo , lāvī, āre, über und über tüchtig waschen, ... ... urinā hominis, Pelagon. veterin. 26 (359 Ihm ›perluatur‹): im Bilde, peccatorum fluctibus mersum perlavabit, Tert. de paenit. 4. – Nicht Apic. ...
remissa , ae, f. (remitto), die Erlassung, peccatorum, Tert. adv. Marc. 4, 18 u.a. Eccl.
gravēsco , ere (gravis), I) schwer werden, übtr ... ... aerumna, Lucr.: gravescit malum, Tac. – b) im Werte sinken, peccato gravescit oratio, Ambros. in psalm. 118. serm. 22. § 5. ...
peccātum , ī, n. (pecco), eine pflichtwidrige Handlung, die ... ... , Cic.: peccatum suum confiteri, Cic.: eā iam aetate sum, ut non siet peccato mihi ignosci aequum, bei einem Versehen, Ter. – peccatum mortiferum, ...
remissor , ōris, m. (remitto), der Erlasser, Vergeber ... ... 1, 17, 66: peccati, Hilar. in psalm. 121. no. 8: peccatorum, Ambros. in psalm. 39. § 10. Augustin. serm. 316, 3 ...
exōrātio , ōnis, f. (exoro), das Erbitten, ... ... . Sirach 16, 12. Rufin. interpr. Orig. in Levit. 13, 3: peccatorum nostrorum, Versöhnung, Augustin. c. duas epp. Pelag. 3, 15. ...
dē-suādeo , ēre = ἀποπείθω (Gloss.), abraten, paenitentiam peccatori, Augustin. serm. 171, 2 ed. Mai.
dīmissor , ōris, m. (dimitto), der Erlasser, Vergeber, peccatorum u. dgl., Eccl.
laudātrīx , trīcis, f. (Femin. zu laudator), die ... ... tua, Hieron. c. Rufin. 3, 4: v. Abstr., illa plerumque peccatorum vitiorumque laudatrix fama popularis, Cic. Tusc. 3, 4: non habet mors ...
dealbātio , ōnis, f. (dealbo), die Übertünchung, übtr., a) übh., dealb. peccatorum, Weißwaschung, (= Reinigung) von S., Augustin. c. Faust. 23, 53. – b) = gleißender Schein, Augustin. de civ. ...
commissor , ōris, m. (committo), I) der Beginner ... ... . II, 105, 4. – II) der Begeher, Verschulder, peccatorum, Augustin. in psalm. 85, 4 u.a. Eccl.
nigritūdo , inis, f. (niger), die Schwärze, schwarze Farbe, nulla nigr. in rostro, Plin. 10, 107: übtr., nigr. peccatorum, Augustin. in psalm. 91, 11.
resecātio , ōnis, f. (reseco), das Abschneiden, übtr., das Entfernen, peccatorum, Salv. de gub. dei 7, 22, 96.
peccātrīx , trīcis, f. (Femin. zu peccator), die Sünderin, sündigend, sündhaft, Eccl.
tremefacio , fēcī, ere, erzittern machen, Passiv tremefīo , factus, fierī (tremo u. facio), erzittern ... ... .: tremefactus uterque est polus, Ov.: compuncti et tremefacti, Augustin.: necesse fuit tremefieri peccatores, Cassiod. in psalm. 45, 6.
Buchempfehlung
Der aus Troja zurückgekehrte Agamemnon wird ermordet. Seine Gattin hat ihn mit seinem Vetter betrogen. Orestes, Sohn des Agamemnon, nimmt blutige Rache an den Mördern seines Vaters. Die Orestie, die Aischylos kurz vor seinem Tod abschloss, ist die einzige vollständig erhaltene Tragödientrilogie und damit einzigartiger Beleg übergreifender dramaturgischer Einheit im griechischen Drama.
114 Seiten, 4.30 Euro