pecūliārius , a, um = peculiaris, Pompon. dig. 15, 1, 4. § 5. Marcian. dig. 33, 8, 14. Ulp. dig. 44, 4, 4. § 34. Corp. inscr. Lat. 6, 8868.
pecūliāriter , Adv. (peculiaris), I) eigentümlich, als Eigentum, als Sondergut, ICt. – II) übtr., besonders, insbesondere, Quint. u.a.: Compar. peculiarius, Cassian. coenob. inst. 5, 4.