exterminātor , ōris, m. (extermino), I) der Vertreiber, Verjager, Hieron. epist. 127, 1. Vulg. 1 ... ... , 10. Isid. 10, 87. – II) der Ausrotter, populi iniqui, Augustin. serm. 107, 7.
verschmelzen , I) v. intr. in eins verschm., ... ... corpus confundi; in unum coire. – in ein Volk v., in populi unius corpus coalescere. – II) v. tr . confundere cum alqa ...
Volksdichter , *scriptor carminum, quae in ore populi sunt. – Volksfeind , populi insectator (Verfolger des Volks, z.B. saevus). – populi potentiae inimicus (Feind der Macht des Volks).
partienweise , per partes. – carptim (gleichs. rupfweise = mit Auswahl, z.B. res gestas populi Romani perscribere).
Zusammenlauf , der, concursus; concursatio. – es entsteht ein Z., fit concursus (z.B. populi).
Morgenländer , der, orientis incola. – die Morgenländer, orientis incolae od. populi.
Verscherzung , der Volksgunst, offensio popularis; offensa populi voluntas.
Mondbewohner , die, habitatores lunae; populi lunares.
Stadtgespräch , fabula od. fabulae urbis (Geschichte, wie sie in der Stadt zirkuliert). – populi sermo (Gerede des Volks). – sermunculi urbani (Gerede in der Stadt). – allgemeines St., pervagatus civitatis sermo; sermo per totam civitatem datus: ...
Übervölkerung , nimia superfluentis populi frequentia; nimis magna populi copia; auch bl. multitudo (s. Sall. Iug. 18, 11 u. 19, 1). – Üb. der Stadt, nimis magna urbis frequentia. – an Üb. leiden, abundare ...
Volksgedränge , s. Gedränge no. I. – Volksgeist , voluntas publica. – Volksgericht , iudicium populi. – es wird jmd. vor ein V. gefordert, dicitur alci ... ... a plebe: jmd. vor ein V. ziehen, adducere alqm ad iudicium populi.
reconciliātor , ōris, m. (reconcilio), der Wiederhersteller, pacis, Friedensstifter, Liv. 35, 45, 3: Agrippa populi r., Versöhner, Apul. apol. 18.
Volksbeschluß , populi scitum (als Beschluß des Gesamtvolks). – plebis scitum (als Beschluß des Gemeinvolks). – populi iussum (als auf Befehl des Volks vom Senate vollzogener Beschluß); verb. populi scitum iussumque.
Unpopularität , invidia. – offensa populi voluntas. offensio populi od. popularis (Unbeliebtheit beim Volke).
Volksfreiheit , libertas populi; im Zshg. bl. libertas. – Volksfreund , plebicŏla; vgl. »Volksanhänger«.
Einverleibung , adiectio (z.B. populi Albani).
Weltgeschichte , omnium saeculorum, regum, nationum populorumque res gestae (die ... ... aller Zeiten, Könige und Völker). – acta regum quaeque passim invicem ausi sunt populi (die Tatender Könige und Völker). – totius orbis terrarum historiae (Geschichten ...
Staatsbeschluß , consilium publicum. – populi scitum (wenn er vom Gesamtvolk ausging). – man faßte den St., daß etc., placuit publice, ut etc. – Staatsbetrug , fraus in rem publicam facta. – Staatsbote , viator (als vor ...
Völkerschlacht , *pugna, quā de gentium populorumque universorum fortuna decernitur (Schl., durch die das Schicksal ganzer Völker entschieden wird, z.B. bei Leipzig, apud Lipsiam facta). – *pugna, quā decertant gentes populique multi (an der viele Völker teilnehmen).
Volksvertreter , *qui personam populi gerit (als Repräsentant). – defensor popularis causae. patronus plebis (als Verteidiger der Interessen des Volks gegen die Anmaßungen der Patrizier).
Buchempfehlung
Während seine Prosa längst eigenständig ist, findet C.F. Meyers lyrisches Werk erst mit dieser späten Ausgabe zu seinem eigentümlichen Stil, der den deutschen Symbolismus einleitet.
200 Seiten, 9.80 Euro