Online-Bibliothek

quaero , quaesīvī, quaesītum, ere, I) suchen, aufsuchen, ... ... quaesitae, Curt.: iam diu nihil quaesivisse, Cic.: ea, quae voce quaesierat, Quint.: miser homo est, ... ... Plin. – absol., conserva, quaere, parce, Ter.: laborans, quaerens, parcens, Ter.: nec ...

... fr. – verb.: a te quaeso et peto, peto quaesoque, quaeso obtestorque, ut etc., Cic.: divi divaeque, vos precor quaesoque, uti etc., Liv. – precor quaesoque, ne ante oculos patris ... ... in Cic. ep.: P. Decium quaeso mecum consulem faciatis, Liv.: quaeso, parcas mihi, Phaedr.: ...

quaestus , ūs, m. (quaero), I) das Suchen, ... ... Gewerbe) mercennariorum omnium, Cic.: quaestus magni atque uberes, Cic.: inopia quaestus, Erwerblosigkeit, Tac. ... ... ex concessae artia usu exercebant, Liv.: quaestum carcerarium facere, Plaut.: maximos quaestus praedasque fecisse, Cic.: furtis quaestum facere, auf betrügerische Weise ...

quaestor , ōris, m. (st. quaesitor v. quaero), der Quästor, im Plur. ... ... Kaisern erhielten vom Kaiser selbst vorgeschlagene Quästoren, quaestores Caesaris od. principis, quaestores candidati (principis), das Amt, die ...

... eine große Frage, Cic.: exsistit hoc loco quaedam quaestio subdifficilis, num etc., Cic.: hic suboritur quaestio valde ... ... abripi ad od. in quaestionem, Cic.: in quaestionem postulare, Cic.: quaestione novā alligari, in eine neue U. verfallen, Cic.: quaestionem facere alci, Liv.: quaestionem dimittere, einstellen, Cic.: quaestioni ...

quaerito , āvī, ātum, āre (Intens. v. ... ... – b) eifrig fragen, forschen, genau wissen wollen, quid quaeritabas? Plaut.: cur tu id quaeritas? Plaut.: haec cur quaeritet? Ter. – II) prägn., durch ...

re-quaero , s. requīro.

ex-quaero , s. ex-quīro /.

quaesītor , ōris, m. (quaero), I) der Sucher, ... ... Liv.: iudex desiit esse; quaesitor est, Sen. de brev. vit. 17, 5 – b) übh., quasi quaesitores et consideratores, von den Skeptikern, ...

2. quaesītus , Abl. ū, m. (quaero), das Suchen, ... ... Macr. sat. 7, 8. § 9 ist quaesitu in den Worten ammoneor rei, quam semper quaesitu dignam putavi das 2. Supin. von quaero.

aequaevus , a, um (aequus u. aevum), ... ... .: auditor, Suet.: m. Dat., lotos aequaeva urbi, Plin.: urbs aequaeva polo, Claud. – subst., der ... ... -, Jugendgenosse, priscus amicus et aequaevus meus, Ambros. ep. 86 in. – / Arch. Akk ...

1. quaesītus , a, um, PAdi. (v. ... ... , nicht gemein, außerordentlich, lex, Tac.: quaesitior adulatio, Tac.: epulae quaesitissimae, Sall. fr.: quaesitissimi honores, Tac.: quaesitissimis in omnem fere aetatem sexumque libidinibus, Aur. Vict ...

2. quaestūra , ae, f. (quaestor), das Amt-, die Würde des Quästors, die Quästur, Cic. u.a.: quaesturam gerere, Suet.

1. quaestūra , ae, f. (quaero) = quaestus, der Verdienst, ex quaestura sua, Corp. inscr. Lat. 3, 797. 798. 1379.

quaesītio , ōnis, f. (quaero), das Suchen, Aufsuchen, Apul. met. 5, 28.

quaesītum , ī, n., s. quaerono. I u. II.

con-quaero , s. conquīro /.

quaestuōsē , Adv., doch nachweisbar nur im Compar. u ... ... vorteilhaft, mit Gewinn, compertum non aliter quaestuosius censum haberi aut tutius, Plin. 19, 56: istud non beneficium, sed fenus est circumspicere, non ubi optime ponas, sed ubi quaestuosissime habeas, unde facillime tollas ...

quaestiōno , ātus, āre (quaestio), in peinlicher Untersuchung-, peinlich verhören, omnes quaestionari, Fragm. iur. civ. anteiust. p. 109 Mai.: confessores quaestionati et torti, Cypr. epist. 69, 6.

ex-quaestor , ōris, m., der gewesene Quästor, ICt.