... pretii ausgedrückt wird, a) hoc meā refert: quid id meā refert? Plaut.: quid id refert tuā? Plaut.: tuā istuc refert maxime, Plaut.: id meā minime ... ... .: quae (aves) pascantur necne, quid refert? Cic. – d) refert m. einem bestimmten Substantiv als ...
refertus , a, um, PAdi. (v. refercio), ... ... Abl.: quaerebat, cur de prooemiis... referti essent eorum libri, Cic. – d) absol.: Asia referta, Cic.: agri r., Tac.: aerarium refertius, Cic.: theatrum celebritate (durch ...
cor , cordis, n. (griech. καρδία, κηρ gotisch ... ... 1) eig.: pulsus cordis, Herzschlag, Mart. Cap.: cor pilis refertum, dicht behaartes Val. Max.: pulmoni cor annexum est, naturā musculosum, ...
pix , picis, f. (πίσσα), das ... ... pix fervefacta, Caes.: pix sulphure et taedā mixta, Sall.: cupae taedā ac pice refertae, Caes.: cupas sevo, pice, scandulis complere, Caes.: postes inducere pice, ...
arten , nach jmd., in alcis mores abire; in alcis mores se formare. – er artet nach dem Vater, patrem refert: er artet mehr nach der Mutter als nach dem Vater, matris similior ...
frīgeo , ere (ῥιγέω), erkaltet-, kalt ... ... 1) physisch: ubi (ferramentum) frigere coepit (kalt wird), ad ignem refertur, Cels. 2, 17. p. 63, 37 D. (aber Auct ...
in-cendo , cendī, cēnsum, ere (in u. *cando ... ... .: a) im allg.: corpus, den Leichnam, Cic.: cupas pice refertas, Caes.: tus et odores, Cic.: lychnos, Verg.: absol., nec ...
relativ , a) in der Grammatik: relativus (z.B. pronomen): qui, quae, quod ad alterum aliquid refertur. – b) in der Philosophie: comparatus cum aliis od. cum ceteris od. cum reliquis (verglichen mit andern, mit ...
... , z.B. ebriorum, navium). – refertum esse m. Genet. od. Abl. differtum esse m. Abl ... ... plenus m. Genet. (voll, z.B. portus plenus navium); refertus m. Genet. od. Abl. (gestopft voll, z.B. ...
historia , ae, f. (ἱστορία ... ... 1. – meton., der Wissensstoff, Inhalt, liber multae variaeque historiae refertus, Gell. 1, 8, 1. – II) übtr.: A) ...
stāgnōsus , a, um (stagnum), voll ausgetretener Gewässer, voller Pfuhle, Liternum, Sil. 6, 653: loca, Ps. Apul. herb. 8: pleraque stagnosa et referta salicibus, Amm. 17, 13, 4.
argūmentor , ātus sum, ārī (argumentum), I) intr. Beweise ... ... quid argumentamur, quo pecunia pervenerit? Cic.: nec iure an iniuriā caesi sint argumentari refert, Liv. – arg. de voluptate alcis, Cic.: ego neque in causis ...
gleichviel , I) gleich an Menge: totidem. ... ... ) gleichgültig, in Redensarten wie: es ist g., nihil interest od. refert: es ist mir g., nihil meā interest od. refert. – gleichviel! quid refert? – gleichviel ob ... oder, vel ... vel. – ...
coniūnctim , Adv. (coniunctus), in Gemeinschaft, gemeinschaftlich ... ... habetur, Caes. b. G. 6, 19, 2: c. de ea re refertur a consulibus, SC. vet. in Cic. ep. 8, 8, ...
überfüllen , complere (z.B. ein Schiff, von zu vielen ... ... Speise, Wein), s. überladen (sich). – überfüllt , v. Örtl., refertissimus, mit etwas, durch Genet. od. Abl. der Personen oder Sachen.
Inselgruppe , insulae complures et quasi de industria in ordinem expositae. ... ... B. die I. der Strophaden, Strophades insulae. – inselreich , insulis refertus. – Inselreich , das, -staat , der, insula (z ...
vollstopfen , refercire. – effercire. differcire (ausstopfen). – mit ... ... refercire. – sich v ., s. vollpfropfen (sich). – vollgestopft , refertus. differtus (v. Pers. u. Dingen; vgl. »voll«); stipatus ...
schmerzvoll , doloribus refertus (z.B. vita). Vgl. »schmerzhaft«.
silberreich , argenti od. argento fertilis; argento refertus.
metallhaltig , aerosus (erzhaltig). Vgl. »metallreich«. – metallreich , metallis refertus (angefüllt mit Metallen). – metallorum fertilis (an Metallen ergiebig; beide z.B. regio). – aeris, argenti, auri fertilis (ergiebig an Erz, Silber u. Gold ...
Buchempfehlung
Im zweiten Punischen Krieg gerät Syphax, der König von Numidien, in Gefangenschaft. Sophonisbe, seine Frau, ist bereit sein Leben für das Reich zu opfern und bietet den heidnischen Göttern sogar ihre Söhne als Blutopfer an.
178 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro