repertio , ōnis, f. (reperio), die Erfindung, haec rep., Mythogr. Lat. 2, 28. – Apul. flor. 18. p. 30, 1 liest Krüger rhetoricae repertoribus.
repertīcius , a, um (reperio), auf der Straße aufgefunden, -aufgelesen, civis, Ps. Sall. declam. in Cic. 1. § 1.
re-perio , repperī, repertum, īre (re u. per ... ... , finden, antreffen, I) eig.: parentes suos, Ter.: mortui sunt reperti, Cic. – II) übtr.: 1) übh.: a) ...
vadum , ī, n. (vado, āre), seichtes Wasser, ... ... verliert jmd. den Grund unter den Füßen, Liv. – Plur., vadis repertis partem suarum copiarum transducere, Caes.: ventus nudaverat vada, Liv.: Nessus scitus vadorum ...
dignus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... 51, 8: quis potis est dignum pollenti pectore carmen condere pro rerum maiestate hisque repertis? Lucr. 5, 1: dignum praestabo me etiam pro laude merentis, Hor. ...
paucus , a, um, u. öfter Plur. paucī , ... ... od. mala), Cic.: pauciora navigia, Auct. b. Afr.: pauciores viri reperti sunt, qui etc., Cic.: paucissimae plagae, Cels.: pugna memorabilis inter paucas, ...
praestōlor , ātus sum, ārī (v. praestus, s. ... ... absol. m. Ang. wo? im Abl., foribus, cubiculo, Apul. – reperti (sunt) equestris ordinis duo in publico cum dolone ac venatorio cultro praestolantes, ...