mīscitātus , a, um (*miscito), tüchtig gemischt, Gromat. vet. 361, 31.
duopondium , iī, n., altlat. = dipondium (dupondium), Gromat. vet. 28, 13.
duovīgintī , altlat. = viginti, Gromat. vet. p. 28, 13.
... 1, 99: quidquid ex agro disconvenit, Gromat. vet. 9, 3: specie disconveniente, ibid. 47, 16 u ... ... 1, 14, 18: de fine disconvenit per flexus quibus arcifinii agri continentur, Gromat. vet. 12, 4. – est disconveniens deo, ut etc., Lact ...
īnstrūctūra , ae, f. (instruo), I) der Einbau, die Einfriedigung, Gromat. vet. 347, 8: Plur., ibid. 255, 25 u. 349, 14. – II) die Anordnung, A) ...
interstitio , ōnis, f. (intersisto), I) ... ... , 1, 43. – II) der Unterschied, duarum rectarum, Gromat. vet. 298. – III) der Zwischenraum, limitaris, Gromat. vet. 206, 8. – / Arnob. 6, 12 Reiffersch. ...
Kreditwesen , fides (z.B. Cic. de imp. Pomp. 19: haec fides atque haec ratio pecuniarum, quae Romae, quae in foro versatur, das hiesige Kredit- u. Geldwesen, wie es ...
Augustiānus , a, um (Augustus), zu Augustus gehörig, augustianisch, limites, lex, bellum, Gromat. vet.: census, Tert. – Plur. subst., Augustiāni, ōrum, m., die Augustianer, von Nero ausgehobene röm. Ritter, Tac. ...
orthogōnius , um (ὀρθογ ... ... 953;ος), rechtwinkelig, trigonum, Vitr. 10, 6, 4. Gromat. vet. 301, 6 u. 10; 300, 13 (wo hortogonium) u.a.: triangulum recto angulo, quod Graeci orthogonion appellant, Gromat. vet. 106, 18.
extrāclūsus , a, um (*extracludo), ausgeschlossen, außerhalb (des begrenzten u. vermessenen Koloniegebietes) liegend, ager, Gromat. vet. 8, 1 u.a.: loca, ibid. 9, 10 ...
ambligōnius (amblygōnius), a, um (ἀμβλυγώνιος), stumpfwinkelig (rein lat. obtusiangulus), Gromat. vet. 297, 1. Ps. Boëth. art. geom. 376, 9 ...
arcifīnālis , e, u. arcifīnius , a, um (arceo ... ... ein Acker, der noch keine gesetzlich bestimmte, sondern nur seine natürliche Grenze hat, Gromat. vet. 1, 5; 2, 17 sq. u. ö.
abaliēnātio , ōnis, f. (abalieno), die Ent-, Veräußerung ... ... t.), Cic. top. 28. Iul. Victor. art. rhet. 3, 3. Gromat. p. 45, 13 u. 76, 5.
prōdigiōsus , a, um (prodigium), ungeheuerlich = unnatürlich, seltsam, abenteuerlich, Ov., Quint. u. Tac.: quo nihil prodigiosius passa est Romana res publica, Treb. Poll.
aquilōnālis , e (aquilo), nördlich, Vitr. 9, 4 ... ... p. 580 ed. Orelli (3, 14. p. 3 48 ed. Klotz). Gromat. vet. 332, 30; 334, 1 u. Eccl.
conternātio , ōnis, f. (conterno), das Zusammennehmen von je dreien beim Verlosen der Kolonistenäcker, Gromat. vet. 205; vgl. Rudorff 2, 367 f.
cancellātio , ōnis, f. (cancello), die Ausmessung der Äcker nach Quadratschuhen, der Flurplan, Gromat. vet. 154, 17 u.a.
dēcursōrius , a, um (decurro), zum Laufen gehörig, Lauf-, termini, Gromat. vet. 313, 8 (vgl. cursorius).
monticellus , ī, m. (Demin. v. mons), ein kleiner Berg, Gromat. vet. 306 sqq.; 345, 16 u.a. Pompeii comment. 143, 33 K.
hēmicyclius (ēmiciclius), a, um (ἡμικύκλιος), halbkreisförmig, emicicliores termini, Gromat. vet. 344, 16.
Buchempfehlung
Simon lernt Lorchen kennen als er um ihre Freundin Christianchen wirbt, deren Mutter - eine heuchlerische Frömmlerin - sie zu einem weltfremden Einfaltspinsel erzogen hat. Simon schwankt zwischen den Freundinnen bis schließlich alles doch ganz anders kommt.
52 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro