stehen , I) v. intr .stare (im allg.). ... ... post hominum memoriam; post homines natos. – jmdm. gut stehen, alqm satis decere (von einem Kleid etc.); alqm honestare (v. Waffen). ...
... – v. Lebl., Livianae fabulae non satis dignae sunt, quae iterum legantur, Cic.: magnum onus, sed dignum, ... ... 18, 3: negotium non est dignum viribus nostris, Cic.: genus scripturae non satis dignum summorum virorum personis, Nep.: nihil negare, quod dono dignum esset, ...
ad-dūco , dūxī, ductum, ere, I) etw. ... ... Liv.: alqd ad effectum, zustande bringen, Liv.: nondum Myronis (signa) satis ad veritatem adducta, erreichen die Wahrheit noch nicht ganz, Cic. – ...
beātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... u. Sen.: homo non beatissimus, eben nicht sehr wohlhabend, Nep. – satis beatus unicis Sabinis, Hor.: Thynā merce beatus, bereichert, Hor. – ...
einmal , I) Zahladverbium: semel (z.B. semel aut ... ... desiit); gew. bl. semel (z.B. nec semel audisse sit satis); non plus od. non amplius quam semel (nicht mehr als einmal ...
brevis , e (βραχύς), kurz, ... ... und bündig (Ggstz. longus), ne (ille ambitus) brevior sit quam satis sit, neque longior, Cic.: comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum ...
caecus , a, um (altirisch caech, got. haihs, ... ... id etiam caeco, Liv. 32, 34, 3: caecis hoc, ut aiunt, satis clarum est, Quint. 12, 7, 9: atqui haec (forma felicitatis) ...
ambulo , āvi, ātum, āre (Demin. v. ambio), ... ... (d.i. indem wir uns in Sänften tragen lassen), Plin.: unpers., satis iam ambulatum est, Cic. de legg. 2, 1. – / Arch ...
tragen , I) im allg., in der Höhe erhalten und fortbewegen: ... ... et alte conglaciata: jmds. Augen tragen (den Blick) weit, alcis oculi satis prospiciunt: soweit die Augen t., quo longissime oculi conspectum ferunt. – ...
dunkel , I) eig., nicht von heller Farbe etc.: fuscus ... ... etwas d., subobscurus. – die ziemlich d. Erinnerung an etwas, non satis explicata recordatio alcis rei. – etwas d. machen, alci rei obscuritatem ...
fīrmus , a, um (viell. verwandt mit fere, ferme, ... ... utrum tandem tibi ad defensionem firmius fore putasti, Cic.: neutr. subst., nihil satis firmi (keinen triftigen Grund) video quam ob rem etc., Ter. heaut ...
Wunsch , optatio (das Wünschen). – optatum (das Gewünschte ... ... optat od. vult (tun, was jmd. verlangt, wünscht); alcis voluntati satisfacere od. obsequi (jmds. Willen Folge leisten, nachkommen); alqm voti ...
... u. öfter vix od. non satis mentis suae c. u. ne mentis quidem c., fast besinnungslos ... ... (der Sinne) vix prae gaudio compotes, Liv.: neque animo neque linguā satis compos, Sall.; vgl. Drak. Liv. 4, 40, 3. ...
ante-eo , iī, itum, īre, vorher-, vorangehen, ... ... multum numero nostrum equitatum, Auct. b. Alex.: multo ceteros regiā stirpe, Tac.: satis docuisse videor, hominis natura quanto omnes anteiret animantes, Cic. – m. ...
nennen , nominare (einen Gegenstand dei seinem eigenen Namen nennen, ... ... nennenswert , memoratu dignus; vgl. »denkwürdig«. – nicht gerade n., haud satis dignus dictu. – Nennung , die, s. Nennen, das.
doctus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... u. Abl., in (bei) parum fausto carmine docta, Ov.: non satis in ea re doctus (Unterrichteter), Quint. – m. ad ...
ē-vagor , ātus sum, ārī, I) intr. ausschweifen, ... ... in der Rede ausschweifen, vom Thema abschweifen, hactenus evagari satis fuerit, Quint.: sed ne longius evager, Val. Max.: sed evagatus sum ...
1. castus , a, um, Adi. m. Compar. ... ... nemus, Tac. (s. Passow Tac. Germ. 40, 3): haud satis c. donum deo, Cic.: poësis, weil sie im Schutze der Gottheit ...
warten , I) v. intr . manere, absol. od. auf jmd., alqm (bleiben, wo man ist, nicht fortgehen; dann ... ... z.B. seines Amts, Berufs w., munere suo fungi; muneris sui officiis satisfacere; exsequi munus officii.
ē-doceo , docuī, doctum, ēre, jmd. etwas gründltch lehren, über etwas genau belehren, in ... ... magis veri simile esse usus reapse experiundo edocet, Pacuv. fr.: fama Punici belli satis edocuerat viam tantum Alpes esse, Liv.
Buchempfehlung
Die Geschichte des Gaius Sempronius Gracchus, der 123 v. Chr. Volkstribun wurde.
62 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro