mūceo , ēre (mucus), kahmig sein, schimmelig sein, vinum mucet, Cato r. r. 148.
mūcidus (muccidus), a, um (mucus), I) kahmig, schimmelig, panis frusta, Iuven.: vina, Mart.: partes (vineae), Colum. – II) schleimig, rotzig, sum minume muccidus, Plaut. mil. 647: emungere alqm mucidum, Plaut. Epid ...
mūcēsco , ere (muceo), kahmig werden, schimmelig werden, proprium (est) inter liquores vino mucescere aut in acetum verti, Plin. 14, 131: sesimam in calida maceratam lurido colore mucescere, Plin. 18, 98.
Schimmel , I) ein weißes Pferd: equus albus. – II ... ... Brot etc.: mucor. – situs (der durch langes Liegen entstandene). – schimmelig , mucĭdus (z.B. panis). – sch. sein, mucere ...
verschimmeln , s. schimmeln. – verschimmelt , s. schimmelig.
εὐρώεις , εσσα, εν , schimmelig, moderig, bei Hom . nur von der Unterwelt, οἰκία εὐρώεντα Il . 20, 65, εἰς Ἀΐδεω δόμον εὐρώεντα Od . 10, 512. 23, 322, wie Hes. O . 152; εὐρώεντα ...
εὐρωτιάω , schimmelig, moderig sein oder werden, vermodern, Theophr . u. Sp ., wie Luc. Necyom . 15, von den Todten, οἱ παλαιοὶ καὶ εὐρωτιῶντες , Iup. Trag . 15 χόνδροι λιβανωτοῦ εὐρωτιῶντες , wie Alciphr . 3, 35. ...
pallidus , a, um (palleo), blaß, bleich, I ... ... vina (sc. venenis mixta), Prop. – B) übtr.: 1) schimmelig, ficus fit pallidior, Varro r. r. 1, 67. – 2 ...
πάχνη , ἡ (s. πήγνυμι, παγῆναι ), gefrorner Thau, ... ... vom geronnenen Blute gebraucht, Ag . 1493; γήρως εὐρῶτα πάχνην , des Alters schimmeligen Reif, vom grauen Haare des Greises, com. bei Arist. de ...