substantia , ae, f. (substo), der Bestand, ... ... Wesen, Existenz, Quint.: non habere substantiam, nicht existieren, kein Wesen haben, Sen.: diversae esse substantiae, Frontin.: non est propria in ista nube substantia nec corpus est, sed mendacium, sine re similitudo Sen ...
substantiālis , e (substantia), I) wesentlich, Tert. de res. carn. 45 u.a. Eccl. – II) übtr. selbständig, tutela (Schutzgeist), Amm. 14, 11, 25: potestates, Geister, Amm. 21 ...
substantiālitās , ātis, f. (substantialis), die Wesentlichkeit, Hieron. in Didym. de spir. scto c. 15. Cassiod. hist. eccl. 7, 14.
substantiāliter , Adv. (substantialis), wesentlich, Tert. adv. Valent. 7 u.a. Eccl.
cōn-substantiālis , e, von gleichem Wesen, gleich beschaffen, Eccl. – Dav. Adv. cōnsubstantiāliter , Eccl.
supersubstantiālis , e (super u. substantia), zum Lebensunterhalte notwendig, panis, Vulg. Matth. 6, 11.
ex-sūcus ( ex-succus ), a, um, saftlos, iuvenis membris exsucior, Auct. itin. Alex. 6 (14): corporis substantia exsucior, Tert. de anim. 51. – übtr., aridi et exsuci ...
con-duplico , āvī, āre, verdoppeln, idem hic tibi ... ... Lucr. 3, 71: tenebrae conduplicantur, Pacuv. tr. 412: eo modo conduplicabitur substantia spiritus, Augustin. ep. 147, 51: P conduplicatur, ›reperio repperi‹, Prisc ...
prōlātīvus , a, um (prolatus v. profero), aus dem Munde hervorgehend gesprochen (Ggstz. substantialis, was Fleisch geworden), verbum, Ambros. in Luc. 1. § 5 u.a. Eccl.
īn-speciātus , a, um, ungestalt[et], substantia, Tert. adv. Val. 10 extr.
in-concrētus , a, um, unkörperlich, substantia, Nazar. pan. 14, 2.
dissipābilis , e (dissipo) = σκεδαστός, leicht zerstreubar, ... ... nachgiebig) est maxime et dissipabilis, Cic. de nat. deor. 3, 31: substantia diss., Chalcid. Tim. 37 A.; 52 u. 103.
substantīvus , a, um (substantia), selbständig, für sich selbst bestehen könnend, res, Tert. adv. Prax. 26 u.a.: verbum, das Verbum sum als selbständiges Prädikat, Prisc. 8. 51.
porrigibilis , e (porrigo) = εκτατικός, zum Ausstrecken geeignet, ausstreckbar, crurum et brachiorum porrigibilis et flexuosa substantia, Chalcid. Tim. 44 E.
sōtēriciānus , a, um (soter), zum Heilande gehörig, substantia, Tert. adv. Val. 27.
substantiola , ae, f. (Demin. v. substantia), das kleine Vermögen, Hieron. epist. 108, 26 u. 123, 14.
substantīvālis , e (substantivus) = substantialis, Tert. adv. Valent. 27.
fugāx , ācis (fugio), flüchtig, I) eig. ... ... omnia brevia, fugacia, caduca existima, Cic.: bona fugacissima, Sen.: mortalis et fugax substantia, Hieron. – B) mit Genet. = etw. fliehend, ...
tūtēla , ae, f. (tueor), das Ins-Auge-Fassen, ... ... dea Fortuna tutela, Corp. inscr. Lat. 6, 178 u. 179: substantialis tutela (v. der Adrastia), Amm. 14, 11, 25. – ...
dī-lapido , āvī, ātum, āre (dis u. lapido), ... ... . 241, 23: facultates, Cod. Theod. 14, 3, 14: facultates paternae substantiae, Firm. math. 6, 10: censum omnem, Hieron. epist. 3, ...
Buchempfehlung
Die keusche Olympia wendet sich ab von dem allzu ungestümen jungen Spanier Cardenio, der wiederum tröstet sich mit der leichter zu habenden Celinde, nachdem er ihren Liebhaber aus dem Wege räumt. Doch erträgt er nicht, dass Olympia auf Lysanders Werben eingeht und beschließt, sich an ihm zu rächen. Verhängnisvoll und leidenschaftlich kommt alles ganz anders. Ungewöhnlich für die Zeit läßt Gryphius Figuren niederen Standes auftreten und bedient sich einer eher volkstümlichen Sprache. »Cardenio und Celinde« sind in diesem Sinne Vorläufer des »bürgerlichen Trauerspiels«.
68 Seiten, 4.80 Euro