superātor , ōris, m. (supero), der Überwinder, Besieger: populi ... ... fast. 1, 641: Gorgonis, Ov. met. 4, 699: übtr., superatores et repulsores venenosarum linguarum, Augustin. in psalm. 28, 9.
exsuperātōrius , a, um (exsupero), überwindend, der Überwindung zu Ehren, mensis, Lampr. Comm. 11, 8: kalendae, ibid. 12, 4.
superātrīx , trīcis, f. (Femin, zu superator), die Überwinderin, omnium retro temporis castarum, Corp. inscr. Lat. 6, 13300.
supero , āvi, ātum, āre (super), I) intr. oben ... ... a se uno proelio pulsas ac superatas esse, Caes.: Persas acie e suis esse superatos, Curt.: superati virtute illius, Curt. ββ) – überwinden, überwältigen, ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... umstellend eingeschlossen halten, einschließen, Pompeium quam angustissime, Caes.: hostes proelio superatos, Caes.: equitatum Pompeianum ad Dyrrhachium, Caes.: contineri munitionibus, Caes. b ...
Übergang , I) das Übergehen: A) eig.: transitio; transitus; ... ... ; Rubiconem transiens: nach dem Üb. über den Tigris, über die Alpen, superato Tigri, superatis Alpibus. – der Üb. zum Feinde, transitus ad hostem ...