optātē , Adv. (opto), nach Wunsch, Lampr. Alex. Sev. 58, 1.
meditātē , Adv. (meditatus, s. meditor), ausstudiert, alcis mores perquam m. tenere, recht innehaben, recht genau kennen, Plaut. Bacch. 545: ebenso novisse alcis mores m., Plaut. mil. 40: m. effundere probra, absichtlich, ...
excitātē , Adv. (excitatus), lebhaft, heftig, nur im Compar., mares (sardae) excitatius fulgent, Plin. 37, 106: exc. clamitare, laut aufschreien, Amm. 18, 8, 4: ad eos obruendos exc. (mit lebhaftem Eifer) ...
cōgitātē , Adv. (cogitatus v. cogito), mit Bedacht, mit Überlegung, ... ... caute et c. suam rem tractare, Plaut. trin. 327: quae vero accurate cogitateque scripsisset, Cic. Arch. 18.
incitātē , Adv. (incitatus), rasch, heftig, incitatius ferri, fluere, v. der Rede, Cic. or. 67 u. 212: incitatius peragrare, Chalcid. Tim. 81; vgl. 92 u. 108.
ita-tenus , Adv., so weit, Claud. Mamert. de anim. 2, 10; 2, 12 u. 3, 10.
concitātē , Adv. m. Compar. u. Superl. (concitatus), I) ... ... 8, 68: concitatius affectus movere, Quint. 12, 10, 26: si aliquando concitate (im Feuer der Aufregung) itur, numquam non frigide reditur, Quint. ...
inūsitātē , Adv. (inusitatus), ungebräuchlich, gegen den Gebrauch od. die Form, absurde et inus. scriptae litterae, Cic.: inus. loqui, Cic. – inusitatius contrahere meum factum pro meorum factorum, Cic. – inusitatissime nox pro noctu dixerunt, ...
Bruttātēs (Bruttācēs), die Bruttier (vgl. Bruttii), bilingues, Enn. ann. 601 M. Lucil. 3, 23 (Müller Bruttate bilingui); vgl. Paul. ex Fest. 35, 5. Porphyr. Hor. ...
commūtātē , Adv. (commutatus v. commuto), verändert, auf veränderte Art (Ggstz. eodem modo), Cornif. rhet. 4, 54.
epistatēs , ae, m. (επιστάτης), der Vorsteher, Aufseher, Cato r. r. 56. Tert. ad mart. 3.
affectātē (affecto), manieriert, Mart. Cap. 5. § 551. Serv. Verg. georg. 1, 8.
captātēla , ae, f. (capto), die Anlegung, pallii, Tert. de pall. 5 in.
indubitātē , Adv. (indubitatus), ohne Zweifel, unzweifelhaft, Liv. epit. 70. Gromat. vet. 56, 21. Marc. Emp. 8. Tert. adv. Marc. 1, 9. Interpr. Iren. 3, 2, 2: Superl. indubitatissime, Oros. 3, ...
contēstātē , Adv. m. Superl. (contestatus von contestor), bewährtermaßen, sicher, quod esset incredibile, nisi contestatissime probaretur, Augustin. de civ. dei 4, 10 extr.
exercitātē , Adv. (exercitatus), geübt, mit Übung, Compar. exercitatius, Sen. ep. 90, 33: Superl. exercitatissime, Arnob. 3, 22.
īnfrontātē , Adv. (in u. frons = Stirn), schamlos, frech, Fulg. expos. serm. 564, 5 M.
immeditātē , Adv. (immeditatus), ungekünstelt, kunstlos, prunklos, Gell. praef. § 10.
incōgitātē , Adv. (incogitatus), unüberlegt, Interpr. Iren. 2, 16 (?).
dēbilitātē , Adv. (debilitatus v. debilito), gelähmt, Non. 98, 18.
Buchempfehlung
Zwei späte Novellen der Autorin, die feststellte: »Eine gescheite Frau hat Millionen geborener Feinde: alle dummen Männer.«
72 Seiten, 4.80 Euro