tripēs , pedis (tres u. pes), drei Füße habend, dreifüßig ... ... mensa, Hor. u. Sen. ep.: grabatus, Mart. – subst., tripēs, pedis, m. = τρίπους (Gloss. II, 202, 8), der ...
tripedo , s. tripodo.
tripetia , ae, f., s. tripeccia.
tripeccia , ae, f., der dreibeinige Stuhl (in der Vulgärsprache; vgl. das franz. trépied), Sulp. Sev. dial. 2, 1, 4 Halm (Vulg. tripetia).
tripedālis , e (ter u. pedalis), von drei Fuß, dreifüßig, -schuhig, parma, Liv.: latitudo fenestrae, Varro: altitudo, crassitudo, Plin.
tripert... , s. tripart...
tripectorus , a, um (tres u. pectus), drei Brüste habend, dreibrüstig, tripectora tergemini vis Geryonaī, Lucr. 5, 28.
tripedāneus , a, um (ter u. pedaneus), von drei Fuß, dreifüßig, -schuhig, talea, Cato: vitis, Colum.
tripartio (tripertio), īvī, īre (tres u. pars), dreifach teilen, divisionem tripertivimus, Serg. expl. in Donat. 526, 5 K.
... , Cic.: causa, Cic.: tripertito agmine, in drei Marschkolonnen, Tac.: tripertito illo in sermone (in jener Trilogie Politeia, Timaeos, ... ... ), Cic. de rep. 2, 51 M. – subst., a) Trīpertīta, ae, f., Titel einer Komödie ...
tripartītio (tripertītio), ōnis, f. (tripartio od. -pertio), die dreifache Einteilung, Form tripert., Gromat. vet. 64, 12. Augustin. de civ. dei 8, 4 ...
Drei , die, numerus ternarius (übh.). – ternio (als Würfelzahl). – als Zahlzeichen, numeri ternarii nota. – dreibeinig , tripes; tres pedes habens; cum tribus pedibus. – Dreiblatt , trifolium. ...
asinus , ī, m., der Esel, I) ... ... Varr. u. Amm.: tardus, Augustin.: asinorum grex, Varr.: Calatiae asinum tripedem natum, Liv.: longum est mulorum utilitates persequi et asinorum, Cic.: et non ...
dē-vāsto , ātum, āre, gänzlich verwüsten, ausplündern, brandschatzen, ... ... devastat circaque Arpos et Luceriam proximam Apuliae regionem, Liv. 22, 9, 5: tripertito ad devastandos fines discessere, Liv. 4, 59, 2: ita sumus aliquoties ...
... od. (mehr poet.) tergeminus (dreidoppelt). – tripertītus (dreifach geteilt). – triplex (dreifältig, ... ... . Weise, trifariam. – Adv. triplum (dreimal soviel); tripertīto (in drei Teile). – dr. teilen, trifariam od. tripertīto dividere: dr. machen, triplicare. – dreifädig , trilix. ...
tripartītō od. (jetzt gew.) tripertītō , Adv. (tripartitus), dreifach = in drei Teile ... ... Caes. – adire, Caos.: aggredi urbem, Liv.: gentem coërcitam liberi Herodis tripertito rexere, in drei Bezirke unter sie geteilt, Tac.
1. argentārius , a, um (argentum), I) adi.: A) ... ... gleich viel Zinn u. Blei, Plin.: creta, zum Polieren des Silbers, Tripel, Plin. u. Apic.: faber, Silberarbeiter, ICt. u. ...
dreitausend , tria milia. – dr. mal, ter milies, der drei tausendste, ter millesimus. – dreiteilig , tripertītus. – dreivierteljährig , novem mensium (im allg.). – novem menses ...
Dreischritt , tripudium. – dreischrittiger Siegestanz , triumphus. – dreischuhig , tripedalis; trium pedum. – dreiseitig , tribus lateribus. – triquetrus (dreieckig).
Schlachtkolonne , acies instructa. – die erste Sch., acies prima: in drei Sch., triplici acie instructā (z.B. proficisci: u. venire); tripertīto (z.B. aggredi urbem).
Buchempfehlung
Bereits 1792 beginnt Jean Paul die Arbeit an dem von ihm selbst als seinen »Kardinalroman« gesehenen »Titan« bis dieser schließlich 1800-1803 in vier Bänden erscheint und in strenger Anordnung den Werdegang des jungen Helden Albano de Cesara erzählt. Dabei prangert Jean Paul die Zuchtlosigkeit seiner Zeit an, wendet sich gegen Idealismus, Ästhetizismus und Pietismus gleichermaßen und fordert mit seinen Helden die Ausbildung »vielkräftiger«, statt »einkräftiger« Individuen.
546 Seiten, 18.80 Euro