triumvirātus , ūs, m. (triumvir), das Amt ... ... nocturnus, Liv.: coloniae deducendae, Liv.: rei publicae constituendae, Suet.: triumviratus legendi senatus et alter recognoscendi turmas equitum, Suet.: so triumviratus invaditur, Flor.: in triumviratu (viell. sc. agrario), zur Zeit des usw., Cic. ...
superbio , iī, īre (superbus), I) übermütig sein, sich ... ... m. Abl., formā, Ov.: nomine avi, Ov.: honore, Phaedr.: triumviratu, Plin.: annuā designatione, Tac. – mit Praepp., adversus dominos, Augustin ...
Dreiherr , triumvir. – Dreiherrschaft , triumviratus.
Triumvirat , triumviratus.