cardineus , a, um (cardo), von der Türangel, tumultus, Sept. Afer bei Ter. Maur. 1895.
per-scīsco , ere, erfahren, vernehmen, causam tumultus, Dict. 2, 37.
Notbrücke , pons tumultuarius; pons ad tempus instructus.
propinquus , a, um (prope), nahe, I) ... ... Cic.: praedium, Cic.: Etruriae arva, Liv.: propinqui urbis montes, Nep.: pr. tumultus, in der Nähe, Nep.: nullus pr. metus, Gefahrlosigkeit in der ...
terribilis , e (terreo), I) schrecklich, a) ... ... Liv.: mors terribilis est iis etc., Cic.: nec erat gens, cuius secundum Gallicos tumultus arma terribiliora essent, Liv.: illa gloriosiora, illa terribiliora duceret, Vell.: serpens ...
concitātor , ōris, m. (concito), I) der Aufreger, Aufwiegler, tabernariorum, Cic. de domo 13: absol., Sen. de ira, 3 ... ... = Anstifter, seditionis, Cic.: belli, Hirt. b.G.: turbae ac tumultus, Liv.
anteversio , ōnis, f. (anteverto), das Zuvorkommen, quid in rebus tumultuosis anteversio valeat et praegressus, Amm. 21, 5, 13.
praegressus , ūs, m. (praegredior), das Zuvorkommen, expertus, quid in rebus tumultuosis anteversio valeat et praegressus, Amm. 21, 5, 13: übtr., causas rerum videt earumque praegressus et quasi antecessiones non ignorat, ihre Entwickelungen (Entwickelungsstufen) und ...
notābiliter , Adv. (notabilis), I) bemerkbar, auffallend, auffällig, expallescere, Plin. ep.: ut in tumultu notabilius turbantibus, Tac.: quod maxime not. accĭdit C. Memmio tribuno, Frontin. – II) merklich, n. primum metus eius, mox ...
... mit Gewalt niederdrücken, niederhalten, z.B. tumultum: u. alcis iura: u. libertatem: u. ... ... – comprimere (mit Gewalt zusammendrücken und so hemmen, z.B. motum, tumultum, seditionem; auch = nicht aufkommen lassen, z.B. alcis delicta ...
... (in Einsamkeit verbracht). – remotus a tumultu civitatis (entfernt vom Geräusch der Welt, v. Pers.). – a. ... ... agere (in der Einsamkeit, z. B. in agro); remotum a tumultu civitatis aetatem agere (entfernt vom Geräusche der Welt); habere od. ...
Waffengetöse , armorum sonus. – Waffengetümmel , armorum tumultus. – Waffengewalt , durch, armis. – Waffenglück , s. Kriegsglück. – Waffenkammer , armamen tarium.
allēnīmentum (ad-lēnīmentum), ī, n., das Linderungsmittel, allenimenta tumultus, Amm. 27, 3, 9.
geräuschvoll , strepens. – tumultuosus (voller Lärm u. Aufruhr, z.B. contio).
Kriegstheater , s. Kriegsschauplatz. – Kriegstribun , tribunus militum. – Kriegstrompete , tuba belli. – Kriegstumult , belli tumultus. – im K., belli formidine circumstrepente.
Sklavenaufruhr , tumultus servilis.
Kriegsgetümmel , belli tumultus.
Soldatenauflauf , concursus turbae militaris. – Soldatenaufruhr , tumultus militum. – im Lager, seditio od. tumultus castrensis.
Kriegsschrecken , tumultus.
Schlachtgetümmel, -gewühl , pugnae tumultus.
Buchempfehlung
Der aus Troja zurückgekehrte Agamemnon wird ermordet. Seine Gattin hat ihn mit seinem Vetter betrogen. Orestes, Sohn des Agamemnon, nimmt blutige Rache an den Mördern seines Vaters. Die Orestie, die Aischylos kurz vor seinem Tod abschloss, ist die einzige vollständig erhaltene Tragödientrilogie und damit einzigartiger Beleg übergreifender dramaturgischer Einheit im griechischen Drama.
114 Seiten, 4.30 Euro