ventriloquus , ī, m. (venter u. loquor), der Bauchredner, Tert. adv. Marc. 4, 25 u. ad Prax. 19. Hieron. in Isai. 3, 8, 20.
Bäuchlein , ventriculus. – corpusculum (des Wohlbeleibten). – sich ein B. zulegen, corpusculumfacere. – Bauchredner , ventriloquus (Spät.).