verhauen , arboribus obiectis permunire od. concaedibus munire (durch Verhaue verwahren). – arboribus deiectis saepire (durch gefällte Bäume versperren, z.B. angustias). – den Weg v., arboribus succisis omnes introitus praecludere.
Verhau , arbores obiectae. – concaedes (milit. t. t. zur Kaiszt.). – durch einen V. sperren, s. verhauen.
catōmidio , āre (κατωμίζω), jmdm. den Hintern verhauen, Petr. 132, 2. Spart. Hadr. 18, 9.