vertex (vortex), icis, m. (verto, eig. was ... ... Erycinus, Berg Eryx, Verg.: ascendere verticem montis, Curt.: dah. a vertice (= κατ᾽ ἄκρης), von oben ... ... de orthogr. 99, 11 K.) scheidet vortex fluminis est, vertex capitis. – ...
mōns , montis, m. (Wz. *men, zu ... ... eig. u. meton.: A) eig.: dorsum montis, Curt.: vertex montis, Curt.: mons impendens, Cic.: altissimus, Caes.: mons ex sale ... ... umida et plana loca, Colum. – ascendere montem, Caes., verticem montis, Curt.: praeruptos conscendere montes, ...
... ōrum, n.; montana, ōrum, n. – Berggipfel , montis vertex od. culmen od. cacumen (Bergscheitel, -spitze; ... ... . Bergkette. – Bergrücken , dorsum montis (Bergkamm). – iugum montis (fortlaufendes Bergjoch). – Bergschloß ...
... . vom höchsten Gipfel menschlicher Größe). – vertex (der Scheitel, Scheitelpunkt, z.B. eines Berges). – summus ... ... . uneig.) umschrieben, z.B. der G. des Berges, summum iugum montis; oder bl. mons summus. – Bildl., der höchste G. ...