prōtēlo , āvī, ātum, āre (v. pro u. ... ... saevidicis dictis, Ter.: protelari conviciis talem a me virum, Fronto: hanc cladem de vestris manibus, Apul. – II) bildl.: 1) hinbringen, alqm ...
circum-do , dedī, datum, are, umgeben, I) ... ... Bilde) muros velut compedes, Liv.: nescio an maiora vincula maioresque necessitates quam captivis vestris fortuna circumdederit, Liv. – brachia collo, Ov.: in der Tmesis, ...
as-sequor (ad-sequor), secūtus sum, sequī, zu ... ... , coniecturā, vermuten, erraten, Cic.: haec quam sint gravia credo vos ex vestris rebus rusticis coniecturā assequi posse, Cic. – / Perf. passiv, est ...
horridus , a, um (horreo), I) rauh, zottig, ... ... , fata, Verg.: horridiores aspectu esse (v. Menschen), Caes. – ruta silvestris horrida ad effectum est, Plin. 20, 131. – m. 2. ...
recordor , ātus sum, ārī (re u. cor), I) ... ... lubentius in tali re quam domestica, Cic.: venerabiliter amissos, Auson.: si cum animis vestris longo intervallo recordari C. Staieni vitam et naturam volueritis, Cic.: ...
com-moror , ātus sum, ārī, verweilen, eine Weile bleiben ... ... componenda toga paulum, Quint. – v. lebl. Subjj., cum vino eadem (silvestris lens) commorantes menses trahit, das ausbleibende Monatliche, Plin. 22, 147. ...
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... . u.a. (s. Mützell Curt. 3, 5 [13], 12): vestris od. arcanis consiliis interesse, Cic. u. Liv.: non interesse ...
cōnsīdero , āvī, ātum, āre (con u. sidus, ... ... , Cic. – β) m. folg. indir. Fragesatz: considerate cum animis vestris vosmet ipsi, ecquem putetis, Cic.: Cretam ad Gortynios venit, ut ibi, ...
sīgnifico , āvī, ātum, āre (signum u. facio), ... ... ut iam puerilis tua vox possit aliquid significare (einen kleinen Vorbegriff geben) inimicis vestris, quidnam, cum se corroborarit, effectura esse videatur, Cic. – b) ...
1. commentor , ātus sum, ārī (Frequ. v. comminiscor ... ... cotidie commentatur (v. Gladiatorenlehrer), Cic.: satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? habe ich nun genug mein Recht mißbrauchend vor euern Kennerohren meine ...
vernichten , comminuere (zertrümmern, z.B. statuam). – delere ... ... ein Volk). – concīdere (gleichs. den Garaus machen, z.B. Antonius vestris tam multis iudiciis concisus). – tollere (aus dem Wege räumen, zerstören, ...
verwildern , efferari (v. Menschen u. Tieren). – silvescere ... ... Verwilderung , feritas (v. leb. Wesen u. Pflanzen). – feritas silvestris (der Tiere des Waldes). – vastitas (Wüstheit der Gegenden). – ...
dēditīcius , a, um (deditio), der sich auf Gnade und ... ... )«, qui (Iugurtha) si dediticius est (wenn er sich ergibt), profecto iussis vestris oboediens erit, Sall.: dediticii Belgae, Caes.: dediticii populi Romani, Caes.: dediticii ...
com-prehendo (zsgzg. com-prēndo) , prehendī (prēndī), ... ... minus id, quod tu vis, possum mente comprehendere, Cic.: si quam opinionem iam vestris mentibus comprehendistis, eine Meinung gefaßt habt, Cic.: res penitus perspectae planeque ...
succēdāneus u. succīdāneus , a, um (v. ... ... einer fremden Verbindlichkeit, proximae culpae, ICt.: alieni periculi, ICt.: succidaneum se pro vestris periculis subdidit? Fronto ad M. Caes. 1, 3. p. 6, ...
circum-spicio , spexī, spectum, ere (circum u. specio), ... ... ) beachten, -erwägen, -überlegen, genau (wohl) zusehen, circumspicite paulisper mentibus vestris hosce ipsos homines, Cic.: circumspicite procellas, Cic.: haec et talia circumspicienda sunt ...
inaequāliter , Adv. (inaequalis), ungleich, in ungleicher Weise, inaequ. eminentes rupes, Liv.: onera inaequ. convoluta, unordentlich durcheinander ... ... .: inaequ. findi, Colum.: neve non solum inaequ. alios nimium deprimatis ex sociis vestris, alios praeter modum extollatis, Liv.
πίτυς , ἡ , die Fichte , Föhre, lat. pinus ... ... A. Nach Opp. Ix . 1, 23 mit doppelten Nadeln, wie pinus silvestris, montana u. rubra . Sprichwörtlich πίτυος δίκην ἐκτρίβεσϑαι , wie eine ...
πάγ-χρῡσος , = Vorigem; νάκος ... ... Hec . 528. öfter; οἶκος , Ar. Nubb . 598; Folgde; ἐφεστρίς , Agath . 61 (IX, 153).
Buchempfehlung
Der junge Vagabund Florin kann dem Grafen Schwarzenberg während einer Jagd das Leben retten und begleitet ihn als Gast auf sein Schloß. Dort lernt er Juliane, die Tochter des Grafen, kennen, die aber ist mit Eduard von Usingen verlobt. Ob das gut geht?
134 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro