... cuius criminis reus sim, non video, Curt.: vide, quantum fidei tuae credam, Curt. 2) ... ... Nom. des Prädikats: ut imbelles timidique videamur, Cic.: quod utile videretur, Cic.: multo rem turpiorem fore et ... ... .: viderit ista deus, Ov.: post de matre videro, Ter.: videndum sibi esse aliud consilium, Cic. – m. ...
avidē , Adv. m. Compar. u. Superl. (avidus), begierig, mit Begierde, prandere, Hor.: se replere cibo, Petr.: haurire, Curt. u. (bildl.) Liv.: exspectare nuntium, Enn. fr.: alcis litteras, Cic.: epistulam ab ...
viden? = videsne, Komiker, Catull. u.a.
avideo , ēre (avidus), a) heißes Verlangen tragen = wagen, m. Infin., Auct. itin. Alex. 50 (114) cod. Ambros. u. Gloss. – b) = ἀπληστεύομαι, heißhungerig sein, Gloss. – Nbf. ...
vīvidē , Adv. (vividus), lebhaft, munter, rasch, vividius, Gell. 6 (7), 3, 53. Amm. 30, 1, 7.
pavidē , Adv. (pavidus), ängstlich, furchtsam, Lucr. 2, 45. Liv. 5, 39, 8. Quint. 11, 3, 49.
in-video , vīdī, vīsum, ēre, I) ... ... est, quare illis bono loco invideat? Sen.: quā (ratione) nulli mortalium invideo, Sen.: alci infelicissimo ... ... inveisa, ibid. 1194. – Depon. Nbf. invideor, wov. invidetur, Commod. apol. 154.
ēvidēns , entis, Adi. (ex u. video), ... ... .: probatio, Quint.: narrationes, Cic.: evidentior causa victoriae, Liv.: quid est evidentius? Cic.: evidentissimum id fuit, Liv. – m. 2. Supin., compertu evidentia, Apul. met. 1, 3. – cum evidens ...
prōvidē , Adv. (providus), vorsichtig, weise, Plin. 10, 97. Frontin. strat. praef. extr. Eutr. 9, 23 extr. Chalcid. Tim. 139.
re-video , ēre, wieder hinsehen nach jmd., nunc ad eram revidebo, Plaut. truc. 320. – / Plaut. aul. 660 liest Leo cave sis † te videam; Müller (Plaut. Pros. S. 162. A. 1) ...
ē-videor , ēri, vollkommen erscheinen, m. folg. Nom. u. Infin., Arnob. 2, 54.
evident , perspicuus. – Evidenz , perspicuitas. – zur E. bringen, daß etc., persuadere mit Akk. u. Infin.
... loqui coepisti, sensi atque providi, Cic.: plus animo providere et praesentire videbatur, Caes.: adeo ut (Ioseph) etiam sterilitatem ... ... , Iustin.: medicus morbum ingravescentem ratione providet, Cic.: omnia providens et cogitans et animadvertens deus, Cic ... ... curā, operā, diligentiā, gratiā providebo, Cic.: omnibus rebus cura et provide, ne quid ei desit, ...
per-video , vīdī, ēre, I) überblicken, überschauen, ... ... gründlich), quid ea postulet, pervidendum, Cic. de fin. 5, 44: pervideamus, utrum finitum funditus omne ... ... quod honestum erat per se parum cernens coacta est pervidere, Val. Max. 8, 13, 5: videt ...
impavidē , Adv. (impavidus), unerschrocken, Liv. 30, 15, 8; 39, 50, 8. Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 97 u. de morb. chron. 4, 3, 30.
2. in-vidēns , entis (in u. video), nicht sehend, animalia, Apul. apol. 51.
1. invidēns , entis, Partiz. v. invideo, w. s.
vidēlicet , Adv. ( aus videre licet, wie scilicet gebildet, ... ... mit folg. Acc. u. Infin. ( wegen videre), videlicet, parcum illum fuisse senem, Plaut.: esse videlicet in terris primordia rerum, ... ... , freilich, tuus videlicet salutaris consulatus, perniciosus meus, Cic.: homo videlicet timidus et permodestus ( ...
prae-video , vīdī, vīsum, ēre, I) schon ... ... -, voraussehen, res publica, quam praevideo in summis periculis, deren politische Lage, wie ich voraussehe, ... ... praevidit, Amm. 21, 8, 3. – / Oft verwechselt mit provideo, w. vgl.
ēvidentia , ae, f. (evidens). I) Die Ersichtlichkeit, ... ... II) übtr.: a) die Ersichtlichkeit, der Augenschein, ipsa evidentia eius opinioni repugnat, Cels. 1. praef. p. 10, 13 D ... ... von ενάργεια = die rhet. Evidenz, die Veranschaulichung einer Person od. Sache, sodaß man ...
Buchempfehlung
Die ersten beiden literarischen Veröffentlichungen Stifters sind noch voll romantischen Nachklanges. Im »Condor« will die Wienerin Cornelia zwei englischen Wissenschaftlern beweisen wozu Frauen fähig sind, indem sie sie auf einer Fahrt mit dem Ballon »Condor« begleitet - bedauerlicherweise wird sie dabei ohnmächtig. Über das »Haidedorf« schreibt Stifter in einem Brief an seinen Bruder: »Es war meine Mutter und mein Vater, die mir bei der Dichtung dieses Werkes vorschwebten, und alle Liebe, welche nur so treuherzig auf dem Lande, und unter armen Menschen zu finden ist..., alle diese Liebe liegt in der kleinen Erzählung.«
48 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro