cōnsecro , āvī, ātum, āre (con u. sacer), ... ... 6, 25, 15: nonne deus melius in nostra dedicandus est mente, in nostro immo consecrandus est pectore? Min. Fel. Oct. 32, 2.
ob-tēstor , ātus sum, ārī, I) zum Zeugen ( ... ... meae, Plaut.: quā re oro obtestorque vos, indices, ne etc., Cic.: quaeso immo et obtestor, ne umquam pro me vota res publica invita suscipiat, Plin. ...
effigiēs (ecfigiēs), ēī, f. (effingo, ecfingo), die ... ... körperloses Gebilde, die Scheingestalt, der Schemen, effigies, immo umbrae hominum, Liv. 21, 40, 9 (vgl. vorher Ov. ...
locuplēs , ētis (locus u. *pleo), I) begütert ... ... .: privatus modice locuples, Liv.: mulier copiosa plane et locuples, Cic.: egebat? immo locuples erat, Cic.: dum sit locupletior aliquis sordidae mercis negotiator, Quint.: domini ...
oblīquus (oblīcus), a, um (zu Wz. leiq u ... ... Ov. (vgl. nec acies [der Blick] usquam devertenda, immo nec obliquanda, Apul. met. 2, 22): colles, wo man schräg ...
freilich , sane. vero (bestätigend und bekräftigend, einräumend mit Behauptung ... ... ironisch). – und freilich , et sane. – freilich doch , immo vero. – freilich ... aber doch , etsi ... tamen ...
sterilis , e (altind. stari-h, unfruchtbare Kuh, Stärke ... ... urbes talium studiorum fuere steriles, Vell.: m. Abl., quod momentum, quod immo temporis punctum aut beneficio sterile aut vacuum laude, Plin. pan. 56. – ...
... Stelle des Vorigen). – immo (stellt entweder, wie unser »ja vielmehr«, etwas Berichtigendes oder, wie ... ... «, etwas völlig Entgegengesetztes dem Gesagten gegenüber; daher auch verb. immo potius, immo vero, immo enimvero, immo etiam). – sed (aber nein, s. Cic. ...
de-hortor , ātus sum, ārī, jmdm. abraten ... ... mea, Sall.: M. Piso repetere Suriam dehortatus est, Tac. – absol., immo, si erit occasio, haud dehortor, Plaut.: ne frustra dehortando impedire (consilium ...
hercīsco (ercīsco), ere, ein Erbgut, eine Erbschaft zerschlagen, ... ... 19. Apul. met. 9, 27. – Übtr., de proprietate soli, immo viae herciscundae contendentes, welchen Weg wir einschlagen sollten, Apul. met. 6 ...
re-spondeo , spondī, spōnsum, ēre, I) dagegen versprechen, ... ... Einführung der direkten Antwort, cum dixisset: ›Quid agis, Grani?‹ respondit: ›Immo vero tu, Druse, quid agis?‹ Cic. Planc. 33: ›Quid ...
praefātio , ōnis, f. (praefor), die Bevorwortung, ... ... Einführungsworte, Eingangsworte, a) im allg.: vocabula rustica aut externa, immo barbara etiam cum honoris praefatione ponenda, indem man »mit Erlaubnis, mit Respekt ...
cōnfessio , ōnis, f. (confiteor), das Eingeständnis, Zugeständnis ... ... in betreff wessen? man eingesteht, durch de u. Abl., immo si actionem stultissimasque de se, nefarias de patre confessiones audisses? Cael. in ...
ex-ōsculor , ātus sum, ārī, abküssen, innig ( ... ... Lob erteilen, etw. mit Lob überhäufen, hanc sententiam mirari, immo exosculari, Sen. de const. 1, 2, 17: fidem atque ingenium pueri ...
praesidium , iī, n. (praeses), der Vorsitz, das Vorsitzen; ... ... – scherzh., Me. Perii, in insidias (Hinterhalt) deveni. Pe. Immo in praesidium (Rückhalt), Plaut. Men. 140 Br. – II) ...
in-commodus , a, um, unangemessen, unbequem, ungelegen, unangenehm ... ... tu tibi incommodum evenisse iter? Ter.: The. Nisi tibi incommodum (est). Sim. Immo commodum, Plaut. – incommodum est m. Infin., Ter. Hec. 153 ...
in-crēdibilis , e, I) passiv: A) unglaublich ... ... Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge ...
contubernālis , is, c. (con u. taberna), der ... ... Gesellschafter, a) übh.: C. Arrius proximus est vicinus (Gutsnachbar); immo ille quidem iam contubernalis, Cic.: municeps tu meus et condiscipulus et ab ineunte ...
Buchempfehlung
Das 1900 entstandene Schauspiel zeichnet das Leben der drei Schwestern Olga, Mascha und Irina nach, die nach dem Tode des Vaters gemeinsam mit ihrem Bruder Andrej in der russischen Provinz leben. Natascha, die Frau Andrejs, drängt die Schwestern nach und nach aus dem eigenen Hause.
64 Seiten, 4.80 Euro